Ieder land en iedere stam heeft zijn eigen manier van bruiloften vieren. In Tanzania heb ik er inmiddels al heel wat meegemaakt. De meeste feesten zijn vrij voorspelbaar en de verschillen vaak klein. In deze blog mijn zeven observaties van Tanzaniaanse recepties. Maar eerst even over hoe ik onlangs verzeild raakte op een bruiloft waar ik absoluut niemand kende.
Eerder deze week belde onze huisbaas mij op om te vragen of ik hem zou willen helpen. Hij vroeg of ik hem en zijn familie naar een bruiloft zou willen brengen een eindje hier vandaan. Toen ik vertelde dat ik wel zou kunnen, vertelde hij me de naam van het stadje waar het feest zou worden gehouden, Biharamulo. Daar had ik nog nooit van gehoord en moest dus even de hulp van een atlas inschakelen om het te vinden. Tot mijn grote schrik ontdekte ik dat het bijna bij de grens van Burundi was, zo’n 8-9 uur rijden hier vandaan.
Mijn eerste reactie was: “Dit is onzinnig. Een dag rijden, ’s avonds de bruiloft tot in de late uurtjes, en de volgende dag al vroeg weer terug!” Maar al vrij snel kreeg ik het gevoel om ‘ja’ te zeggen en Dorien was het ermee eens. Ik dacht: onze huisbaas is altijd zo goed voor ons geweest en heeft ons al zeven jaar lang geholpen als een vader. Ik kan vaak weinig meer voor hem doen dan trouw de huur betalen en zijn huis netjes houden, maar nu was er een kans om echt te laten zien hoe ik onze vriendschap waardeer. Ik vertelde hem dat ik het zou doen. Een Tanzaniaanse familie met een blanke privé chauffeur, 940 kilometer samen op geasfalteerde wegen of zanderige grindpaden door de bergen, prima toch!
Het was een lange trip, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Het was niet alleen goed, maar ook ontzettend leerzaam. Op de weg terug hebben we uren gepraat over Tanzaniaanse bruiloften, en het hielp me steeds beter te begrijpen wat er allemaal schuil gaat achter al die dingen je op ieder feest kunt observeren.
- Bruiloften zijn belangrijk, je hoort erbij te zijn
Het bijwonen van belangrijke gebeurtenissen binnen de familie is ontzettend belangrijk. Er wordt daarom nogal wat afgereisd binnen het land. Omdat weinig mensen zelf een auto hebben, wordt er heel wat met de bus gereisd. Wie iemand in de familie of kennissenkring heeft die een auto bezit, zal dan ook zeker een poging wagen om te vragen of de auto gebruikt kan worden. Want reizen per bus in Tanzania is goed te doen, maar zeker een tijdrovende en vermoeiende gebeurtenis. Zo kwam het dan ook dat ik met mijn huisbaas en zijn gezin zo’n 470 kilometer afgelegd hebt naar een klein stadje vlak bij de grens met Burundi (en na een korte nacht, de volgende dag weer terug).
- Een bruiloft wordt voorbereid door een gigantisch comité
De voorbereidingen van een bruiloft vereisen een enorm comité. Een voorzitter, secretaris en penningmeester vormen de dagelijkse leiding, en samen zullen ze allemaal sub-comités aanstellen om zorg te dragen voor de uitnodigingen, het eten, het drinken, de versiering van de zaal, het transport en overnachten van de gasten, de financiën, en nog veel meer. Wekelijks komt de hele club van soms wel 30-40 mensen bij elkaar om alles door te spreken. Het is een eer om gevraagd te worden, maar ook ontzettend veel werk. Niet alleen gaat er veel tijd zitten in al het regelwerk, maar ook wordt verwacht dat het comité een flinke gift voor het bruidspaar bij elkaar brengt. Omdat de meeste bruiloften erg op elkaar lijken, kan een beetje ervaring geen kwaad, en een welgesteld comitélid heeft altijd meer waardevolle contacten en netwerken dan een willekeurig bereidwillig regelneefje.
- Betaal voor je uitnodiging
Een gast krijgt niet maar zo zijn uitnodiging. Voordat de officiële uitnodigingen verstuurd wordt, krijgen de potentiële gasten eerst een goedkoop geprint kaartje uitgereikt waarop een financiële bijdrage wordt gevraagd om het feest mogelijk te maken. Vaak wordt het bedrag er specifiek bij genoemd. Wie bijdraagt, kan een officiële kaart verwachten. En die kaart is belangrijk, maar dat vertel ik zo. Ik krijg regelmatig van zulke kaarten, voor de bruiloft van een neefje van de broer van de bewaker van iemand die ik dan toevallig ken of ooit gesproken heb. Het zou gemakkelijk een vaste avondbesteding kunnen worden als ik naar al die bruiloften zou gaan. Eigenlijk ga ik alleen naar bruiloften van mensen waar we regelmatig contact mee hebben.
- Kom niet op tijd
Op de kaart staat uiteraard de begintijd van het feest. En iedereen weet dat het feest op dat moment nog niet begonnen zal zijn. Ik geloof dat ik de eerste keer heel braaf ‘op tijd’ was, maar ontdekte toen al snel dat ik nog zeker een uur of twee te vroeg was. Een goede vuistregel is om ruim een uur later dan gepland te arriveren als je echt alles wilt meemaken. Lees verder →
