De twee Kabwa-bijbelvertalers hebben hard gewerkt aan de vertaling van de laatste hoofdstukken van het boek Lukas. Na het publiceren van het Kerst-Evangelie zijn we verder gegaan met het Paas-Evangelie, Lukas 22-24. De vertalers doen het leeuwendeel van het werk, maar het is een van mijn taken om te controleren of de vertaling correct is en de boodschap zo nauwkeurig mogelijk weergeeft. In een paar dagen hebben we vers-voor-vers door de drie hoofdstukken heen gewerkt en de nodige wijzigingen aangebracht. Van tevoren wisten we aan welke vereisten onze vertaling zou moeten voldoen: correct, begrijpelijk, natuurlijk taalgebruik en acceptabel voor de kerken. We hebben geprobeerd een vertaling te maken die de oorspronkelijke boodschap zo zuiver mogelijk weergeeft, te begrijpen is voor zoveel mogelijk mensen (ook zij die nog niet met het lezen van de Bijbel vertrouwd zijn), waarin taal wordt gebruikt die mensen herkennen als hun taal, en een vertaling die gebruikt kan worden voor bijbelstudies binnen en buiten de kerk(diensten). Een hele uitdaging! Soms is het saai en doorbijten, soms is het een opwindende zoektocht waarin we elkaar blij aankijken omdat we de juiste woorden bij elkaar hebben gevonden.
Afgelopen vrijdag was ik ‘mhubiri’ (‘prediker’) tijdens de wekelijkse kapel op de bijbelschool. Het is een dienst van ongeveer anderhalf uur, waarin naast zang en gebed door een gastspreker of docent wordt gepreekt. Vrijdag was het mijn beurt. Ik heb gepreek over het voorrecht als we temidden van andere christenen leven, om elkaar te bemoedigen en op het rechte pad te houden. Ik preekte over de tekst uit Hebreeën 3:12-14 dat we erop moeten toezien dat niet iemand door de zonde verleid wordt, maar dat we hem moeten vermanen en terug brengen op het rechte pad. Jakobus zegt dat het een goed iets is als we een zondaar tot inkeer kunnen brengen; het betekent immers zijn redding. Maar het grote probleem hier (en helaas ook in de Nederlandse kerk) is dat veel christenen die verstrikt raken in zonde, hun zonde bedekken. 
