Welkom in Tanzania!

door ⋅ Reageer

We zijn in Tanzania, eindelijk. We hebben er zo lang naar uit gezien, en nu zijn we er. Het is heet, in de schaduw boven de 30 graden, maar dan wel met een luchtvochtigheid van bijna 90%. We zweten ons dus naar.

De vliegreis verliep voorspoedig. Het was een hele sjouw met de kinderen en alle handbagage: Elisa in de buikdrager, 2 rugtassen, een luiertas, Michaja’s rugzakje en 2 autostoelen. Op het vliegveld in Londen haalden we nog net de overstap: niemand had ons verteld dat we 20 minuten eerder bij de gate moesten zijn omdat we met een bus naar het vliegtuig gereden werden! Gelukkig waren we niet eerst rustig wat gaan eten zoals we van plan waren….
Een nachtvlucht is fijn als je kunt slapen, maar als dat niet lukt duurt het wel heel lang! Gelukkig sliepen Elisa en Michaja bijna de hele tijd, maar wij hebben amper geslapen. Bovendien begon Dorien zich steeds beroerder te voelen, waarschijnlijk heeft ze Michaja’s griepje overgenomen. Toen we in Dar es Salaam uit het vliegtuig stapten, voelden we direct het klimaatverschil: nog veel warmer en benauwder dan we ons van te voren voorgesteld hadden. Gelukkig waren onze koffers er alle 6, en ook de immigratie-papieren waren helemaal in orde. We konden zo doorlopen! Iemand van SIL haalde ons op, en we maakten kennis met het verkeer in Dar es Salaam… voordat wij hier zelf durven te rijden, dat zal wel even duren!
We hebben een ruime kamer in een hotel vlak bij de Indische oceaan. Er is airconditioning dus dat is wel fijn om even bij te komen van de warmte. Vrijdag heeft Dorien bijna de hele dag geslapen om een beetje bij te komen. Michaja voelde zich ook nog niet zo gelukkig. We zijn blij dat we een paar dagen hebben om te acclimatiseren voordat we weer iets moeten. Elisa is vandaag ook ziek geworden (koorts en overgeven), maar dat zou wel eens door de warmte kunnen komen. Het is erg wennen. Ik ben blij dat ik nog helemaal fit ben. Maar goed, dit hoort allemaal bij het aanpassen aan dit stukje wereld.

Vanaf morgen proberen we een strak dagritme te vinden. Vroeg eruit (6 uur komt de zon op), vroeg ontbijten, en dan 8 uur klaar voor de kerk of voor de cursus (vanaf maandag). We hebben het programma gezien, en dat ziet er goed uit. Fijn om zoveel dingen te kunnen leren in een veilige ‘leer-omgeving’. Vandaag ben ik voor het eerst naar een winkeltje geweest (om pindakaas en ranja te kopen). Leuk om m’n eerste Swahili te gebruiken! Maar valt nog heel, heel veel te leren…

…’k ben er weer…

door ⋅ Reageer

Ook al heb je al weer een tijdje niets nieuws gelezen hier, ik zal proberen af en toe iets te blijven posten. Omdat we nu geen internet hebben kan dat niet zo vaak als ik zou willen. 

Nu ik toch op internet kan, laat ik dan maar direct even een update geven. We wonen nu al weer zo’n 3,5 week in Wekerom, in een schattig bouwvallig boerderijtje met uitzicht op het Wekeromse Zand. Als je ziet wat een mooi plekje het is, zou je er zo in willen (helaas, wij zijn de laatste huurders want het wordt gesloopt). Het thuisfrontcomité heeft het met nog heel wat andere mensen uit de kerk helemaal schoongemaakt en voorzien van meubels en andere huisraad. Zelfs aan etenswaren was gedacht! Echt fantastisch dat zoveel mensen zich inzetten in zoveel verschillende opzichten.

De eerste weken hebben we vooral lekker uitgerust, en veel familie en bekenden weer ontmoet. Daarna kwam de omschakeling van ‘net terug’ naar ‘straks weer weg’, en zijn we (een beetje) druk geweest met voorbereidingen voor vertrek. We hebben bijvoorbeeld lijsten gemaakt van spullen die we gaan verschepen. We hebben dingen gekocht die we de komende 2 jaar nodig hebben maar daar niet te koop zijn (dingen als dekbedovertrekset, bril, multivitaminen, nieuwe kinderbijbel). Er is nog steeds een heel lijstje wat nog aangeschaft moet worden! We hebben internationale rijbewijzen aangeschaft (er staat nog steeds meer Nederlands dan Engels op, maar vooruit). We hebben samen met het tfc nagedacht over de uitzenddienst. We maken afspraken voor inentingen, en zoeken uit of de bankpassen die we nu hebben wel bruikbaar zijn in Tanzania. Er komt echt zo veel bij kijken! 

Over 3,5 week staat het vertrek gepland. Aan de ene kant: afscheid nemen zal moeilijk zijn. Aan de andere kant: eindelijk daar waarheen God ons riep. 

We genieten eerst nog even van een Hollandse winter…. en van een ouderwets potje Regenwormen met broers en zussen… en van de samenkomsten met de gemeente… van echte koffie… van de kinderen die spelen met opa en oma… van speculaasbrokken… 

Nooit uitgeleerd…

door ⋅ Reageer

U was het die mijn nieren vormde,
die mij weefde in de buik van mijn moeder.
Ik loof u voor het ontzaglijke wonder van mijn bestaan,
wonderbaarlijk is wat u gemaakt hebt.
Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel.
 
Toen ik in het verborgene gemaakt werd,
kunstig geweven in de schoot van de aarde,
was mijn wezen voor u geen geheim.
Uw ogen zagen mijn vormeloos begin,
alles werd in uw boekrol opgetekend,
aan de dagen van mijn bestaan ontbrak er niet één.

 Psalm 139:13-16 

De meeste vakken van de ART cursus zijn afgesloten. Ik heb er erg van genoten! Nu er een periode van 3 weken aan een taalproject gewerkt wordt door de andere studenten, is de combinatie cursus en gezin niet meer mogelijk omdat het project full-time deelname zou vereisen. André zit elke dag in de bibliotheek te werken aan een paper. Nu het zorgen voor de kinderen mijn hoofdtaak is, voel ik me soms wat nutteloos. Ik krijg er niet de voldoening uit die ik zou willen, omdat ik de andere studenten met zulke interessante dingen bezig zie. Soms denk ik dat het voorbereiden op m’n taak straks belangrijker is dan het zorgen voor de kinderen. Er staan hier zoveel goeie boeken en er valt nog zoveel te leren! Moet ik m’n tijd hier op het trainingscentrum niet zo goed mogelijk gebruiken?

Maar dan lees ik psalm 139 en besef ik: Hij is echt geïnteresseerd in de kinderen vanaf hun eerste begin. Zou ik dan het zorgen voor de kinderen licht op nemen? Ze zijn een kostbaar geschenk van de Heer, volgens psalm 127. Het is een voorrecht om voor hen te mogen zorgen!

Dus als ik weer ruzies om fietsjes glad moet strijken, de ene poepluier na de andere moet verschonen, en appels sta te raspen, dring ik de klaagzangen uit mijn gedachten. Ik houd mezelf voor dat elke taak een verheven taak is door hoe we hem uitvoeren: door het voor God te doen.

Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen, want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen – uw meester is Christus!

Of, zoals de Statenvertaling heeft: ‘want gij dient de Heere Christus!’.

 

Birthdays…

door ⋅ Reageer

De tijd gaat erg snel voorbij de laatste weken… er is weer erg veel gebeurd om over te schrijven!

Wat het verst in het geheugen ligt, zijn onze verjaardagen (van Michaja op zaterdag en mijzelf op vrijdag). We hebben met de post heel veel kaarten en kadootjes gekregen. Echt enorm! Ondanks dat we juist nu onze familie missen, hebben we hele leuke gezellige verjaardagen gehad.

André was blijkbaar tevreden over hoe ik hem 2 weken terug geknipt had, want ik kreeg een kappersset incl. tondeuse. Verder het boek ‘Cross-cultural servanthood’, en een prachtig uitgevoerde versie van de complete Narnia-kronieken. En een zakje chocolaatjes..! Ik ben schandalig verwend! Het mooiste was hoe ik toegezongen werd door man en dochter(s?)!

De volgende dag was Michaja jarig. ’s Morgens mocht ze haar kadootjes uitpakken (op mijn bed want dat wist ze nog van de vorige dag dat je daar kadootjes uit kan pakken), ze kreeg een spel waar je knikkers naar beneden kan laten vallen door stokjes weg te trekken. Verder kreeg ze nog een waterverfboekje, vingerverf, en een grote bus Smarties. Je had haar moeten zien toen ze de smarties uitpakte: haar ogen werden groot van opwinding! Ze zal die bus niet alleen leeg eten hoor, ik had er zoiezo al wat van nodig om haar taart te versieren…:-) 

Michaja met smarties   

 

 

’s Middags kwamen de kinderen op haar ‘birthday party’. Na lang wikken en wegen hadden we besloten om dat in ons kleine huisje te houden. Er waren 10 kinderen en 10 ouders. Gelukkig kwamen niet alle kinderen tegelijk, sommige gingen wat eerder weg en sommige kwamen wat later. Anders had het echt niet gepast, en waren we vast doof geworden. We zongen Happy Birthday voor Michaja, toen mocht ze de kaarsjes uitblazen, en alle kindjes gingen rond de tafel zitten om hun taart op te eten. Michaja’s slaapkamer was ingericht als speelruimte zodat de kinderen daar hun gang konden gaan. We deden verder nog het oer-Hollandse koekhappen, die opengesperde mondjes waren mooi om te zien!

taart eten feestje Michaja

Sneeuw in Oktober!

door ⋅ Reageer

Het weer in Engeland blijft verrassen. Gisteravond deed ik de deur open en ik zag dit:

Vanmorgen bij het eerste zonlicht zag het er zo uit:

En toen ze van sneeuw hoorde, moest Michaja natuurlijk ook direct even kijken: (ze bedacht zelf om eerst maar even haar muts op te zetten)

De andere foto’s spreken voor zich:

Back to school

door ⋅ 1 Comment

De eerste week van de cursus is al weer voorbij gevlogen! Het was weer een hele volle, drukke week. Ik zal proberen jullie er iets van mee te laten maken…

Vorige week zaterdag hebben we Tineke Dannenberg opgehaald in High Wycombe. Ze is Gods antwoord op ons gebed voor een “nanny”! We kenden haar nog niet, maar via Lydia (mijn zus) kwamen we met elkaar in contact, en inmiddels zijn we geen vreemden meer. Het is heel fijn dat ze voor Michaja en Elisa kan zorgen als wij les hebben of huiswerk moeten doen. Het klikt gelukkig goed tussen ons, en ook Michaja heeft het goed naar haar zin met haar.

In de cursus die we maandag begonnen zijn, komen heel veel onderwerpen aan bod. Een greep uit de ‘vakken’ die we hebben:

Fonetiek: jaja, daar waren we al mee begonnen in LACA, maar nu hebben we fonetiek ‘voor gevorderden’ zeg maar. Allerlei buitenissige klanken kunnen we nu voortbrengen ;-). Niet nodig om te zeggen dat Elisa sommige klanken nog beter kan dan wij…

Fonologie: de naam lijkt op fonetiek, en dat is omdat het ook over klanken gaat. Terwijl fonetiek meer gaat over ‘hoe maak je de klanken’, gaat fonologie meer over ‘hoe functioneren de klanken’. Welke klanken worden bijvoorbeeld als verschillend ervaren door de sprekers van een taal. In het Nederlands mag je de R op 2 manieren maken: met de punt van je tong achter je tanden, of achter in je mond. Dat betekent niet dat wij in het Nederlands ook twee verschillende R klanken hebben, we hoeven ze ook niet verschillend te schrijven. Maar elke taal kan weer andere klanken als verschillend, of juist hetzelfde ervaren. Bijvoorbeeld, het Kantonees (Chinees) worden de L en N als dezelfde klank ervaren. Je kunt een woord als “ne” ook als “le” uitspreken, en iedereen begrijpt je. In het Kantonees zou je dus niet twee verschillende letters (l en n) nodig hebben. In het Nederlands hebben we die twee letters wel allebei nodig. Je begrijpt dat het van belang is om een goede studie te doen naar de fonologie van een taal, voordat je weet hoe je de taal het best kan schrijven.

Grammatica: dit gaat over de structuur van de taal. Woorden zijn soms op te delen in kleinere stukjes. Bijv. stuk + je + s. Elk stukje heeft een eigen betekenis, en er zijn regels hoe je woordstukjes aan het ‘hoofdstukje’ moet plakken. We zijn begonnen op woordniveau, maar volgende week maken we de stap naar zinsniveau.

Teamwork + Portfolio: dit zijn twee vakken die aan elkaar gekoppeld zijn. We zijn opgedeeld in teams waarvan de leden zo verschillend mogelijk zijn. Dus allemaal verschillende nationaliteiten! Tijdens de teamworklessen leren we allerlei ‘theorie’, wat we in de Portfolio opdrachten in de praktijk kunnen brengen. In de Portfolio opdracht moeten we met onze teams allerlei informatie verzamelen over een bepaald gebied. André bestudeert met zijn groep een gedeelte van Indonesië, en ik had het geluk om in een groep te zitten die Tanzania toebedeeld kreeg! We zullen ook iemand interviewen die in Tanzania gewerkt heeft.

Antropologie: dit vak hebben we nog maar één keer gehad, en het is moeilijk om even uit te leggen waar het precies over gaat (ik kan wel zeggen dat het heel interessant is!). In elk geval hebben we het nodig om ietsiepietsie te snappen waarom het omgaan met mensen in Tanzania niet helemaal hetzelfde is als in Nederland…

Gelukkig doen we ook nog andere dingen dan studeren… 🙂  Afgelopen zaterdag zijn we naar Oxford geweest. We hebben een leuke dag gehad! Zie de foto’s!

 

Vanaf de ingang van Christ Church college, 1 van de meer dan 40 ‘colleges’ van de universiteit in Oxford. 

Bodleian Library

 

Op de binnenplaats van de Bodleian Library.

 

 

 

 

 

 

In het Natural History Museum waren veel verschillende dieren te zien…


 

 

 

 

 

Elisa is al flink gevorderd in al die dingen die een baby te leren heeft! Ze brabbelt al aardig wat, en kan al flink van een lepeltje eten. Ze kruipt nog niet, maar dat zal niet lang meer duren. Alle Engelsen slaken kreten als “Gorgeous!” als ze haar meemaken. (Ik moest ook even opzoeken wat dat betekent.)

Michaja wordt met de dag bijdehanter en eigenwijzer. Je kunt merken dat ze ook met oudere kinderen speelt. Favoriet is nu de uitspraak: “Ja, dat doe ik zó wel!” als ze iets niet meteen wil doen. Ze geniet erg van het spelen met de vele vriendjes en vriendinnetjes op het centrum.

En van het spelen met haar zusje! Ze zijn echt gek op elkaar. Al moet ik af en toe even ingrijpen omdat er aan Elisa’s arm of oor getrokken wordt…

Even een update…

door ⋅ Reageer

Er is weer een heleboel in te halen om jullie helemaal op de hoogte te houden… laat ik maar beginnen met zo’n twee weken geleden.

We hebben de laatste week van de cursus hard gewerkt, om op tijd nog een paar grote opdrachten in te leveren. Het was intensief en vermoeiend. Donderdagavond hadden we een ‘celebration meal’ gevolgd door een zeer grappige bonte avond waarop we alle stress van de afgelopen dagen van ons af konden laten glijden. En op vrijdagochtend kregen we in een officiële ceremonie een heus certificaat! Klik op de groepsfoto voor een groter beeld.

Het voelde de dagen erna echt als vakantie, we waren moe maar hadden een zeer voldaan gevoel dat we de LACA cursus achter de rug hadden! Het was heerlijk om weer even echt te relaxen overdag. ’s Morgens uitslapen, ’s middags geen gestress dat de kinderen allebei om 14.00 uur zouden moeten slapen…

Afgelopen zondag zijn we voor de tweede keer naar een baptistengemeente in Long Crendon geweest. Het is een hartelijke, gastvrije gemeente die een goede band heeft met het Wycliffe Centrum; elke zondag komt iemand naar het centrum om ons met de auto op te halen en één zondag in de maand kunnen Wycliffers bij gemeenteleden lunchen. We hebben er fijne diensten meegemaakt, en ook de crèche was erg goed, Michaja heeft al de 2e zondag dat we er waren helemaal zonder mama gespeeld!

Deze week is er door Wycliffe Engeland een cursus “ter oriëntatie op het functioneren binnen Wycliffe” georganiseerd voor Leden in Opleiding (wat wij dus ook zijn). Blijkbaar is het voor Nederlanders niet verplicht, want wij waren niet gevraagd dit te volgen (maar ik mocht gelukkig alsnog meedoen, er wordt namelijk best wel nuttige informatie gegeven). André is er dan voor Michaja en Elisa en dat viel hem de eerste dag nog best even tegen, omdat Elisa een beetje tegendraads was… Maar de volgende dag ging het gelukkig een stuk beter.

Onze gezondheid lijkt gelijke tred te houden met het stress-niveau: Tijdens de cursus voelden we ons fit, behalve dat André in de laatste dagen wat hoofdpijn had. Maar nu de cursus voorbij is, heeft André best veel hoofdpijn. Michaja was al een paar dagen verkouden en was gisteren helemaal op te vegen. Ze had overgegeven en we hadden een bedje op de bank gemaakt voor haar. ’s Middags had ze wel weer praatjes, en ze wilde het liefst naar buiten, maar ze was nog helemaal niet beter. Vandaag lijkt het al een stuk beter te zijn, ze speelt lekker buiten met haar vriendjes. Het is zonnig en warm buiten dus ze is natuurlijk niet binnen te houden! Elisa zit ook al een paar dagen niet zo lekker in haar vel lijkt het. Gisternacht en vannacht sliep ze heel onrustig omdat ze verkouden was geworden (dat schijnt te mogen als je 6 maanden bent geworden). En ze had een beetje verhoging gisteren. Wie weet zit haar 3e tandje eraan te komen…

We genieten van de contacten met de andere cursisten. En vooral voor de kinderen (maar ook voor ons) is het erg leuk dat er meerdere gezinnen met kinderen zijn. Regelmatig is er een feestje omdat 1 van de kinderen jarig is. Woensdag waren we op een feestje van een Fins meisje dat 3 was geworden. Het liep uit op een nogal multi-culturele middag: ‘Jan Huigen in de ton’ en ‘Zakdoekje leggen’ werden afgewisseld met ‘London bridge is falling down’ en een paar Finse spelletjes.

Het weer hier is heerlijk aan het nazomeren, we vinden het helemaal geweldig dat we nu vrij zijn, vooral omdat het herfstweer was tijdens de LACA cursus! 

DUPLO = Universal Language

door ⋅ 1 Comment

Hoezo een tweede taal leren? Met elkaar spelen kan prima zonder!

Zaterdagochtend was het even heel mooi weer met een vriendelijk zonnetje, dus toen Nan (Roemeens) bij Michaja wilde spelen zetten we lekker de bak met Duplo buiten, terwijl ik de was ophing.

Blijkbaar was de Duplo aantrekkelijk, want algauw kwamen Siiri en Sarra (Fins) erbij om mee te doen.

En ook Josiah (Engels/Amerikaans) kwam gezellig meedoen. En natuurlijk alle ouders die dit ook wel gezellig vonden… Van een vrije zaterdag moet je genieten!


 

De leukste thuis…

door ⋅ 1 Comment

Het is me gelukt om een filmpje op youtube te zetten… Nu ben ik misschien ook iets gemotiveerder om filmpjes te maken 😉

Elisa op youtube

Elisa kan zo verschrikkelijk enthousiast zijn! (Dit is drie weken geleden, toen we ergens in België reden.)

 

PS laat je niet afleiden door het superserieuze gesprek tussen Martin en André op de achtergrond… Ik ben er blijkbaar in geslaagd om een filmpje te maken op het hoogste punt van het gespreksniveau.

M’n eerste schooldag…

door ⋅ 2 Comments

Deze week was de eerste week van LACA – Language And Culture Acquisition (taal- en cultuurverwerving).

En het was leuk. Heel erg leuk!

Sinds 3 jaar heb ik weer “in de schoolbanken” gezeten, het is intensief om al dat Engels te verwerken, maar ik geniet er heel erg van. Het is ook zo interessant! En omdat we straks echt Swahili gaan leren, is het ook heel relevant.

Om een idee te geven, een paar onderwerpen uit deze eerste week waren:

  1. Verschillende theorieen over hoe je het best een taal leert (nazeggen en herhaling – je blootstellen aan taal – nadruk op overdracht van de boodschap – interactie met taalsprekers). Uit verschillende theorieen gebruiken we een stukje.
  2. Verschillende dimensies bij het taal leren: bijv. de socioculturele dimensie (je leert taal niet als een geisoleerd element maar als middel tot communicatie, je leert interactief) en de cognitieve dimensie (hoe gaan je hersens te werk bij het taalleren, bijv. door een linkje te maken tussen een gesproken woord en het ‘mentale plaatje’ dat in je hoofd zit).
  3. Het proces van taalleren kun je vatten in een paar principes, in het Engels C.U.T.E. (schattige) principles: Communing (bij iemand zijn (wat is de goeie vertaling?)), Understanding (begrijpen), Talking (praten) en Evolving (groeien). Dus niet beginnen met praten, maar met tijd doorbrengen bij mensen en naar ze luisteren. Het echte praten komt pas na een paar maanden. We bespraken hoe je een goede luisteraar wordt (tegen welk soort mensen spreek je graag?) en hoe je een persoon kan worden waar mensen graag naar luisteren.
  4. Houding en motivatie. Sommige houdingen staan taalleren in de weg, zoals angst om fouten te maken.
  5. Leerling-variabelen: Iedereen leert anders, iedereen heeft andere voorkeuren en andere persoonlijkheden. Daardoor werken sommige dingen voor de ene persoon wel en voor de andere niet. Door allerlei testjes op de computer kom je erachter hoe je het liefst / het best leert. Net zoals de dokter eerst je medische geschiedenis bekijkt voor er een behandeling gestart wordt, zo is het nuttig om erachter te komen hoe jouw taal-leren het best werkt voordat je een strategie kiest om een taal te leren.
  6. Is grammatica leren belangrijk? Hoeveel tijd zou je eraan moeten besteden? Je moet er wel aandacht aan besteden omdat het het leren van de taal vergemakkelijkt, maar niet teveel, want je moet wel genoeg tijd overhouden om op een interactieve manier bezig te zijn met de taal zelf.

Dit was nog maar een selectie van alle dingen waarover we iets geleerd hebben… We vinden het heel interessant, en de docent is erg goed in lesgeven. Ook de contacten met de andere studenten zijn leuk. Vaak moeten we in een groepje een paar stellingen bespreken.

Wat ik hierboven beschreef is nog maar de helft van het programma, de andere helft bestaat uit fonetieklessen. Die volgt André, maar ik hoef het niet te doen omdat ik in mijn studie al fonetiek gedaan heb. Het is leuk om allerlei dingen over klanken te ontdekken waar je je nooit van bewust was. Maar sommige klanken liggen heel dicht bij elkaar en dan is het heel moeilijk om het verschil te horen. Hij moet ook zelf al die verschillende klanken kunnen maken en heeft soms het gevoel dat z’n tong in de knoop zit! Desondanks heeft hij donderdag het eerste toetsje (opschrijven wat je hoort) gemaakt met 0 (nul) fouten! Vandaag had hij een toetsje waarin hij woorden moest nazeggen precies zoals de docent ze zei. (Nog geen uitslag bekend, we wachten af… ;-))

Volgende week begint het practicum: Dan moeten we in groepjes van ± 8 studenten een taal leren. André gaat het Ngambay uit Tsjaad leren en ik het Kantonees Chinees. Gisteren kregen we een voorproefje van hoe we dat aan moeten pakken met de “Total Physical Response” methode (alleen reageren met je lichaam). De docente vroeg een Finse studente om ’taalhulp’ te zijn, en zij als docent deed voor hoe je een taalhulp dingen kunt laten zeggen die je kunt begrijpen. ZONDER zelf te praten! Ze wees naar een vrouw en dus zei de ’taalhulp’ het Finse woord voor vrouw, zo ook voor man, en daarna beeldde ze uit ‘de vrouw zit’, ‘de man staat’, enz. Toen we deze Finse woorden en zinnetjes een aantal keer gehoord hadden, moesten wij ‘physical response’ geven. De Finse studente zei dan bijv. ‘de vrouw staat’, en dan moesten alle vrouwen gaan staan. We moesten dus goed luisteren naar wat ze zei en laten zien dat we het begrepen hadden (of niet). Daarna wees de docente naar haar mond, haar neus, ogen, oren, enz. en de taalhulp zei het woord in het Fins. Daarna moesten wij meedoen: de taalhulp zei een woord, bijv. been en wij moesten er naar wijzen. Omdat we de woorden een paar keer gehoord hadden en ze daarom wel enigszins konden herkennen, lukte dat al aardig! Maar toen we kwamen bij ‘wijs met je rechterhand naar je linkeroor’ raakte ik wel een beetje de kluts kwijt… 😉 Toch verbazingwekkend dat je op deze manier zoveel woorden kunt begrijpen!