De eerste week van de cursus is al weer voorbij gevlogen! Het was weer een hele volle, drukke week. Ik zal proberen jullie er iets van mee te laten maken…

Vorige week zaterdag hebben we Tineke Dannenberg opgehaald in High Wycombe. Ze is Gods antwoord op ons gebed voor een “nanny”! We kenden haar nog niet, maar via Lydia (mijn zus) kwamen we met elkaar in contact, en inmiddels zijn we geen vreemden meer. Het is heel fijn dat ze voor Michaja en Elisa kan zorgen als wij les hebben of huiswerk moeten doen. Het klikt gelukkig goed tussen ons, en ook Michaja heeft het goed naar haar zin met haar.

In de cursus die we maandag begonnen zijn, komen heel veel onderwerpen aan bod. Een greep uit de ‘vakken’ die we hebben:

Fonetiek: jaja, daar waren we al mee begonnen in LACA, maar nu hebben we fonetiek ‘voor gevorderden’ zeg maar. Allerlei buitenissige klanken kunnen we nu voortbrengen ;-). Niet nodig om te zeggen dat Elisa sommige klanken nog beter kan dan wij…

Fonologie: de naam lijkt op fonetiek, en dat is omdat het ook over klanken gaat. Terwijl fonetiek meer gaat over ‘hoe maak je de klanken’, gaat fonologie meer over ‘hoe functioneren de klanken’. Welke klanken worden bijvoorbeeld als verschillend ervaren door de sprekers van een taal. In het Nederlands mag je de R op 2 manieren maken: met de punt van je tong achter je tanden, of achter in je mond. Dat betekent niet dat wij in het Nederlands ook twee verschillende R klanken hebben, we hoeven ze ook niet verschillend te schrijven. Maar elke taal kan weer andere klanken als verschillend, of juist hetzelfde ervaren. Bijvoorbeeld, het Kantonees (Chinees) worden de L en N als dezelfde klank ervaren. Je kunt een woord als “ne” ook als “le” uitspreken, en iedereen begrijpt je. In het Kantonees zou je dus niet twee verschillende letters (l en n) nodig hebben. In het Nederlands hebben we die twee letters wel allebei nodig. Je begrijpt dat het van belang is om een goede studie te doen naar de fonologie van een taal, voordat je weet hoe je de taal het best kan schrijven.

Grammatica: dit gaat over de structuur van de taal. Woorden zijn soms op te delen in kleinere stukjes. Bijv. stuk + je + s. Elk stukje heeft een eigen betekenis, en er zijn regels hoe je woordstukjes aan het ‘hoofdstukje’ moet plakken. We zijn begonnen op woordniveau, maar volgende week maken we de stap naar zinsniveau.

Teamwork + Portfolio: dit zijn twee vakken die aan elkaar gekoppeld zijn. We zijn opgedeeld in teams waarvan de leden zo verschillend mogelijk zijn. Dus allemaal verschillende nationaliteiten! Tijdens de teamworklessen leren we allerlei ‘theorie’, wat we in de Portfolio opdrachten in de praktijk kunnen brengen. In de Portfolio opdracht moeten we met onze teams allerlei informatie verzamelen over een bepaald gebied. André bestudeert met zijn groep een gedeelte van Indonesië, en ik had het geluk om in een groep te zitten die Tanzania toebedeeld kreeg! We zullen ook iemand interviewen die in Tanzania gewerkt heeft.

Antropologie: dit vak hebben we nog maar één keer gehad, en het is moeilijk om even uit te leggen waar het precies over gaat (ik kan wel zeggen dat het heel interessant is!). In elk geval hebben we het nodig om ietsiepietsie te snappen waarom het omgaan met mensen in Tanzania niet helemaal hetzelfde is als in Nederland…

Gelukkig doen we ook nog andere dingen dan studeren… 🙂  Afgelopen zaterdag zijn we naar Oxford geweest. We hebben een leuke dag gehad! Zie de foto’s!

 

Vanaf de ingang van Christ Church college, 1 van de meer dan 40 ‘colleges’ van de universiteit in Oxford. 

 

Op de binnenplaats van de Bodleian Library.

 

 

 

 

 

 

In het Natural History Museum waren veel verschillende dieren te zien…

 

 

 

 

 

Elisa is al flink gevorderd in al die dingen die een baby te leren heeft! Ze brabbelt al aardig wat, en kan al flink van een lepeltje eten. Ze kruipt nog niet, maar dat zal niet lang meer duren. Alle Engelsen slaken kreten als “Gorgeous!” als ze haar meemaken. (Ik moest ook even opzoeken wat dat betekent.)

Michaja wordt met de dag bijdehanter en eigenwijzer. Je kunt merken dat ze ook met oudere kinderen speelt. Favoriet is nu de uitspraak: “Ja, dat doe ik zó wel!” als ze iets niet meteen wil doen. Ze geniet erg van het spelen met de vele vriendjes en vriendinnetjes op het centrum.

En van het spelen met haar zusje! Ze zijn echt gek op elkaar. Al moet ik af en toe even ingrijpen omdat er aan Elisa’s arm of oor getrokken wordt…

Deze week was de eerste week van LACA – Language And Culture Acquisition (taal- en cultuurverwerving).

En het was leuk. Heel erg leuk!

Sinds 3 jaar heb ik weer “in de schoolbanken” gezeten, het is intensief om al dat Engels te verwerken, maar ik geniet er heel erg van. Het is ook zo interessant! En omdat we straks echt Swahili gaan leren, is het ook heel relevant.

Om een idee te geven, een paar onderwerpen uit deze eerste week waren:

1. Verschillende theorieen over hoe je het best een taal leert (nazeggen en herhaling – je blootstellen aan taal – nadruk op overdracht van de boodschap – interactie met taalsprekers). Uit verschillende theorieen gebruiken we een stukje.
2. Verschillende dimensies bij het taal leren: bijv. de socioculturele dimensie (je leert taal niet als een geisoleerd element maar als middel tot communicatie, je leert interactief) en de cognitieve dimensie (hoe gaan je hersens te werk bij het taalleren, bijv. door een linkje te maken tussen een gesproken woord en het ‘mentale plaatje’ dat in je hoofd zit).
3. Het proces van taalleren kun je vatten in een paar principes, in het Engels C.U.T.E. (schattige) principles: Communing (bij iemand zijn (wat is de goeie vertaling?)), Understanding (begrijpen), Talking (praten) en Evolving (groeien). Dus niet beginnen met praten, maar met tijd doorbrengen bij mensen en naar ze luisteren. Het echte praten komt pas na een paar maanden. We bespraken hoe je een goede luisteraar wordt (tegen welk soort mensen spreek je graag?) en hoe je een persoon kan worden waar mensen graag naar luisteren.
4. Houding en motivatie. Sommige houdingen staan taalleren in de weg, zoals angst om fouten te maken.
5. Leerling-variabelen: Iedereen leert anders, iedereen heeft andere voorkeuren en andere persoonlijkheden. Daardoor werken sommige dingen voor de ene persoon wel en voor de andere niet. Door allerlei testjes op de computer kom je erachter hoe je het liefst / het best leert. Net zoals de dokter eerst je medische geschiedenis bekijkt voor er een behandeling gestart wordt, zo is het nuttig om erachter te komen hoe jouw taal-leren het best werkt voordat je een strategie kiest om een taal te leren.
6. Is grammatica leren belangrijk? Hoeveel tijd zou je eraan moeten besteden? Je moet er wel aandacht aan besteden omdat het het leren van de taal vergemakkelijkt, maar niet teveel, want je moet wel genoeg tijd overhouden om op een interactieve manier bezig te zijn met de taal zelf.

Dit was nog maar een selectie van alle dingen waarover we iets geleerd hebben… We vinden het heel interessant, en de docent is erg goed in lesgeven. Ook de contacten met de andere studenten zijn leuk. Vaak moeten we in een groepje een paar stellingen bespreken.

Wat ik hierboven beschreef is nog maar de helft van het programma, de andere helft bestaat uit fonetieklessen. Die volgt André, maar ik hoef het niet te doen omdat ik in mijn studie al fonetiek gedaan heb. Het is leuk om allerlei dingen over klanken te ontdekken waar je je nooit van bewust was. Maar sommige klanken liggen heel dicht bij elkaar en dan is het heel moeilijk om het verschil te horen. Hij moet ook zelf al die verschillende klanken kunnen maken en heeft soms het gevoel dat z’n tong in de knoop zit! Desondanks heeft hij donderdag het eerste toetsje (opschrijven wat je hoort) gemaakt met 0 (nul) fouten! Vandaag had hij een toetsje waarin hij woorden moest nazeggen precies zoals de docent ze zei. (Nog geen uitslag bekend, we wachten af… ;-))

Volgende week begint het practicum: Dan moeten we in groepjes van ± 8 studenten een taal leren. André gaat het Ngambay uit Tsjaad leren en ik het Kantonees Chinees. Gisteren kregen we een voorproefje van hoe we dat aan moeten pakken met de “Total Physical Response” methode (alleen reageren met je lichaam). De docente vroeg een Finse studente om ’taalhulp’ te zijn, en zij als docent deed voor hoe je een taalhulp dingen kunt laten zeggen die je kunt begrijpen. ZONDER zelf te praten! Ze wees naar een vrouw en dus zei de ’taalhulp’ het Finse woord voor vrouw, zo ook voor man, en daarna beeldde ze uit ‘de vrouw zit’, ‘de man staat’, enz. Toen we deze Finse woorden en zinnetjes een aantal keer gehoord hadden, moesten wij ‘physical response’ geven. De Finse studente zei dan bijv. ‘de vrouw staat’, en dan moesten alle vrouwen gaan staan. We moesten dus goed luisteren naar wat ze zei en laten zien dat we het begrepen hadden (of niet). Daarna wees de docente naar haar mond, haar neus, ogen, oren, enz. en de taalhulp zei het woord in het Fins. Daarna moesten wij meedoen: de taalhulp zei een woord, bijv. been en wij moesten er naar wijzen. Omdat we de woorden een paar keer gehoord hadden en ze daarom wel enigszins konden herkennen, lukte dat al aardig! Maar toen we kwamen bij ‘wijs met je rechterhand naar je linkeroor’ raakte ik wel een beetje de kluts kwijt… 😉 Toch verbazingwekkend dat je op deze manier zoveel woorden kunt begrijpen!

Dorien hangt tegenwoordig van die gele memo-briefjes op als ik iets zou moeten doen. Op één van die briefjes staat: ‘Blog cursus schrijven!’. Kortom: vertel wat je op de cursus doet en leert. En dat had ik ook allang moeten doen, maar… ik gun me er nauwelijks tijd voor! Er valt zoveel te leren. Alleen al deze eerste cursus levert zoveel vragen op; en mijn favoriete reactie is dan meestal: zoeken naar antwoorden (zelfs al ze er wellicht niet zijn).

Deze eerste cursus bestaat uit een aantal onderdelen. Eerst kregen we lessen in communicatie. De belangrijkste boodschap was eigenlijk: je communiceert altijd meer dan je met woorden zegt. Er wordt wel gezegd dat 70% van wat we communiceren zonder woorden gebeurt. En zelf als we wel woorden gebruiken, bedoelen we vaak iets anders dan we zeggen. Als ik straks tegen Dorien zeg “het wordt wat frisjes nu hè?!”, dan bedoel ik eigenlijk: “zou jij de deur even willen dichtdoen?”. Kortom: in plaats van een interessante opmerking te maken over de temperatuur in ons huisje vraag ik Dorien iets te doen. Subtiel, maar overduidelijk als je met dezelfde taal vertrouwd bent. Het wordt natuurlijk pas echt lastig als je met iemand uit een andere cultuur praat en van wie je de taal nog maar amper begrijpt. Dan mis je dus een groot deel van alles wat de ander wil zeggen!

Een andere les ging over ‘Training to Train’, over het trainen van mensen in een andere cultuur. Een belangrijk deel van mijn taak in Tanzania zal straks bestaan uit het trainen van Tanzaniaanse vertalers. Een hele uitdaging waar veel haken en ogen aan zitten. Hoe stel je je op wanneer ze tegen je op kijken als een hoogopgeleide Westerling of wanneer je jonger bent dan iedereen die je gaat trainen (in een cultuur waar jongeren eerder van ouderen horen te leren)? In de cursus leer je niet het antwoord op dergelijke vragen, maar wel hoe je met de mensen leert samen te werken. Zij leren niet alleen van jou, maar dat geldt omgekeerd net zo goed. Als ik de Tanzaniaanse vertalers niet leer begrijpen en waarderen, zal dat omgekeerd ook niet gebeuren. En een goede samenwerking is cruciaal om dat te doen waar het allemaal om draait: een bijbelvertaling te maken waarmee God mensen in hun eigen taal aanspreekt.

Vandaag zijn we begonnen met lessen over ethiek, kort samengevat de studie over wat als goed of fout wordt beschouwd. Dat verschilt per cultuur. Als je als zendeling een andere cultuur gaat werken dat moet je goed bewust worden van de manier waarop dingen als ‘goed’ of ‘slecht’ worden gezien. Vrijwel iedereen die in Afrika is geweest heeft zich verwonderd over de manier waarop met geld en spullen wordt omgegaan. Om een sprekend voorbeeld te geven: als iemand net een fiets nodig heeft omdat hij bij een vriend op bezoek wil gaan, en hij ziet een fiets tegen een boom staan die al een paar dagen niet gebruikt is, dan voelt hij zich vrij om die mee te nemen. Dat is geen diefstal, dat is gewoon iets gebruiken wat een ander ‘over heeft’. Stel dat hij eerst aan de eigenaar zou vragen of hij de fiets mocht hebben en die zou dat weigeren (erg waarschijnlijk als de eigenaar uit het Westen komt), dan wordt dat in Afrika als egoïstisch beschouwd. Je hebt iets wat je niet gebruikt en toch wil je het voor jezelf houden (zelfs als iemand anders het op dat moment goed kan gebruiken). Voor Afrikanen, die het als een vanzelfsprekende plicht zien om voor vrienden en familie te zorgen, is zoiets onbegrijpelijk…

Nou, zomaar een paar voorbeelden om te laten zien waar de cursus over gaat. We zijn echt blij dat we hier een uitgebreide training kunnen volgen die helemaal toegespitst is op onze situatie. Voorlopig hebben we nog genoeg te leren!!