Afgelopen vrijdag ben ik voor het eerst weer naar een van de Kabwa-dorpen geweest. Er was een speciale vergadering bijeen geroepen om te praten over de opdraging van het Lukas-Evangelie in de Kabwa-taal. Zo’n 25 mensen kwamen opdagen, waaronder alle dorpsoudsten uit de stam, regeringsmensen, voorgangers uit alle aanwezige kerken, en zelfs een bisschop. Het was goed om alle sleutelfiguren bij elkaar te hebben, en om concrete plannen te maken. En dat is gebeurd!

Het trof me hoe iedereen benadrukte dat we alleen vooruitgang boeken als we schouder-aan-schouder samenwerken. Er bestaat hier geen scheiding tussen kerk en overheid. Dat komt van pas. Niet alleen dat we deze morgen het (enige) overheidskantoor konden gebruiken, maar zelfs dat de dorpsoudsten mee willen betalen om het eerste bijbelboek in de Kabwa-taal te vieren. De overheid geeft ruim baan voor ons vertaalwerk, taalonderzoek en leesonderwijs. Dat is mooi en belangrijk.

’s Morgens wilden we vooral testen hoe snel mensen kunnen lezen als ze voor het eerst een Kabwa-boekje in handen krijgen. Onze vertalers hebben in een uur tijd uitgelegd hoe het werkt, en daarna was het kijken of mensen het konden. De resultaten waren bemoedigend. Een heel aantal mensen kon binnen twee uur tijd tamelijk vloeiend hun eigen taal lezen! En dat hardop.

Voor met name de oude mensen is het wat moeilijker, omdat veel van hen slechte ogen hebben en nog nooit in hun leven hebben gelezen. Maar de overige mensen kunnen het prima aan, en de oudjes luisteren toch veel liever dan dat ze lezen… ’s Middags gingen we verder met leesoefeningen. We gebruikten een klein boekje met een aantal stukjes uit het Lukas-Evangelie.

Iedereen genoot ervan om in hun eigen taal een stukje voor te lezen!

’s Middags hebben we uitgebreid gepraat over hoe we de hele Kabwa-stam kunnen bereiken met het Evangelie. De centrale vraag was: hoe krijgen we mensen zover dat ze de Bijbel echt gaan gebruiken? Wat is daar voor nodig? Het antwoord verraste wij enigszins. Men vertelde ons: als we de Bijbel maar in onze eigen taal in handen krijgen, dan hoeven we verder eigenlijk niets te doen. Iedereen, zowel christenen als niet-christenen, zal er een willen hebben en er in gaan lezen. De taal is de sleutel! Een andere oude broeder stond op en overtuigde de hele groep ervan dat de sleutel bij de kinderen ligt. Hij stelde voor om in alle dorpen zondagsscholen op te starten om kinderen vertrouwd te maken met de Bijbel. Wat een geweldig idee!

Anderen stelden voor om bijbelleesgroepen op te richten voor ouderen. Weer anderen kwamen met ideeën om in de zondagse diensten de Kabwa-taal te gaan gebruiken, voor alle onderdelen van de dienst waarvoor dat mogelijk is (schriftlezing, gebed, aankondigingen, preek, etc.). Ik vroeg nadrukkelijk aan de voorgangers uit elk kerkverband of ze dat zien zitten. De respons was positief, ook al merkte iemand op dat er vaak ook mensen uit andere stammen in de kerk komen, en die willen we niet buitensluiten. Wel was er overeenstemming over om de schriftlezing – waar mogelijk – in twee talen te doen: eerst de Swahili vertaling, daarna in de moedertaal. Aan ons de opgave om zoveel mogelijk van de Bijbel in het Kabwa te vertalen. Ik was zo bemoedigd om te zien hoe de Kabwa-mensen zelf visie hebben voor hun kinderen, hun kerken, en mensen die God nog niet kennen. Ik denk dat er veel voor hen gebeden wordt…

Het slot van de vergadering ging over de opdraging van het Lukas-Evangelie. Wat een energie en ideeën kwamen er los! Om kort te gaan: 22 november is de grote dag! In één van de Kabwa-dorpen, Kirumi, zal dan het feest gevierd worden. Zo’n 200 mensen worden uitgenodigd, hoewel iedere Kabwa welkom is. Op die dag zullen we de Lukas-Evangeliën verkopen voor 1000 Tanzaniaanse shilling (dat is zo’n 40 eurocent). Tijdens de vergadering begonnen mensen spontaan geld en eten toe te zeggen: een geit, een net vol vis, bananen, aardappels, en nog veel meer (en dat terwijl vrijgevigheid niet bepaald iets is waar de Kabwa mensen om bekend staan!). Ook ik heb een vette geit toegezegd, om mee te delen in de feestvreugde. Ik voel me echt met hart en ziel bij dit alles verbonden. Prachtig om dit mee te mogen maken. Ik bid zo dat God Zijn Woord gaat gebruiken om een opwekking in deze dorpen te beginnen. Ik hoop dat velen met mij hierom bidden, en dat God zijn zegen zal laten neerdalen in deze dorpen die Gods bevrijdende Evangelie zo geweldig hard nodig hebben.

One Thought on “Nog maar 3 weken!

  1. emily on 31 oktober 2011 at 21:35 said:

    ìk word zó blij van het werk dat jullie doen! ga zo door!

Geef een reactie

Post Navigation