Het is geen geheim dat het zogenaamde ‘welvaartsevangelie’ enorme populariteit geniet in grote delen van de wereld, niet in het minst in Afrika. Tanzania vormt geen uitzondering, en nogal wat voorgangers preken wekelijks over een God die mensen materieel kan en wil zegenen, als men maar genoeg gelooft en genoeg geld geeft aan de kerk. Het accent ligt dan ook vaak op de voorwaarden en de beloofde zegeningen die te verwachten zijn. God komt natuurlijk ook ter sprake, maar dan vooral als Hij die de zegen geeft aan hen die erin geloven.

Toch kan het praten over het welvaartsevangelie allemaal een beetje abstract blijven, alsof het om een bepaalde theologie gaat, die verder niet veel met de gewone man te maken heeft. Daarom een verhaal over iets wat kort geleden gebeurde.

De meeste kerken in de dorpen van onze regio van Tanzania worden vooral bezocht door vrouwen en kinderen. De mannen komen vaak niet, omdat ze zelden thuis zijn, het te druk hebben met werk, of gewoon geen zin hebben. Toch gebeurt het wel eens dat een vrouw haar man weet te overtuigen om een keer mee te gaan. Zo ook Maria.

Maria is getrouwd met een man die wel een slokje lust. Mzee Matiku is vaak dronken, en thuis is het dan geen pretje. Maria blijft hopen op de dag dat het allemaal beter zal gaan. Ze weet dat alleen het Evangelie het hart van haar man kan veranderen. En daarom doet ze haar best om hem mee te krijgen naar de kerk. Ook via haar zonen probeert ze haar man te overtuigen, en eindelijk met succes. Mzee Matiku zal morgen mee gaan naar de kerk.

Als de dienst goed en wel onderweg is, zit Mzee Matiku op een smal houten bankje rechtsachter in de kerk. Hij is nuchter, het is immers nog vroeg. Al snel is het tijd voor de collecte. Voordat de mandjes gevuld mogen worden, houdt de dominee een hartstochtelijk pleidooi. Hij benadrukt dat mensen royaal moeten geven aan God. Wie niets geeft, moet maar niet verwachten iets terug te krijgen. Luid en duidelijk kondigt de dominee aan: “Wat u vandaag ook maar geeft, u zult het dubbel terugkrijgen van God!”

Mzee Matiku voelt in zijn broekzak. Hij voelt het huishoudgeld dat hij net de dag ervoor gekregen heeft. Het is genoeg om de komende paar weken meel, olie en suiker te kopen. Maar voor het einde van de maand zal het op zijn, zeker als er nog wat drank van moet worden betaald. Maar Mzee Matiku heeft goed geluisterd en gehoord wat werd gezegd. Een grandioos rendement. Al snel is hij op weg naar voren en legt al het huishoudgeld in het mandje.

nAan het einde van de dienst kondigt de dominee aan dat de dienst is afgelopen en dat iedereen volgende week weer welkom is. Mzee Matiku begint ongerust te worden. Hij denkt: “En mijn geld dan?!” Als iedereen naar buiten stroomt, grijpt Mzee Matiku de dominee bij zijn jasje. “En wanneer krijg ik mijn geld terug?” De dominee kijkt hem verbaasd aan. “Uw geld? Wat bedoelt u?” Mzee Matiku kan zijn oren niet geloven. “U hebt zojuist zelf gezegd dat we het dubbel zouden terugkrijgen. Wanneer krijg ik het?” De dominee ziet nu wat er aan de hand is. Hij begint te lachen, legt een hand op de schouder van Mzee Matiku, en zegt: “Dat weet God alleen vriend. Of je krijgt het binnenkort, of later, als je het maar gelooft. O, en omdat we God al voor het collectegeld bedankt hebben, kunnen we het niet aan u terug geven, sorry!”

Mzee Matiku wordt woedend. “Jullie hebben me bestolen!” Na een heidens kabaal verlaat hij de kerk, om er nooit weer terug te komen. Regelrecht gaat hij naar de bar en drinkt zich helemaal zat. Ondertussen vertelt hij overal dat hij door de kerk is bestolen en dat het allemaal leugenaars zijn. Vanaf die dag mag zijn vrouw ook niet meer naar de kerk. Mzee Matiku drinkt meer dan hij ooit heeft gedaan. En over Jezus wil hij niets meer horen. En over de kerk al helemaal niet. Hij spuugt op de grond als hij er ook maar iets over hoort.

Een intens verdrietig verhaal eigenlijk. Absurd ook wel, omdat je de verbazing van de dominee en de woede van Mzee Matiku eigenlijk wel kunt begrijpen. Pijnlijk toch vooral, omdat de kerk Mzee Matiku niet bij Jezus bracht, maar hem met een kluitje in het riet stuurde, en hem wellicht voorgoed verloren heeft. Het is onvermijdelijk dat sommige mensen de kerk verlaten en haten omdat ze het Evangelie niet echt gehoord of begrepen hebben. Maar wee die kerk die er alle reden toe heeft gegeven.

Het Evangelie is een prachtige boodschap. Maar wat blijkt het moeilijk om Evangelisch te preken over het Evangelie!

 

* De namen in dit verhaal zijn gefingeerd en ik heb wat details zelf ingevuld. Het verhaal zelf is echter waar gebeurd.

Geef een reactie

Post Navigation