Het is zover: we zijn tot op de bodem gegaan (en weer boven komen drijven). Ons huis is leeg, op een paar dingen na die voor de lange termijn nog opgeslagen worden bij mijn ouders, of om andere reden daar naar toe gaan. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ja, want zo heeft onze slaapkamer er ook wel eens uitgezien:

Het voelt heel goed, dat we er nu niks meer te zoeken hebben! Een grote klus is af, en we hebben nog een paar dagen over om wat bij te komen, voordat de cursussen beginnen volgende week. Een beetje rust kunnen we wel gebruiken. Onze hoofden zaten gewoon zo vol. Over allerlei dingen moesten we een beslissing nemen; we hebben afscheid genomen van veel mensen, spullen en plaatsen. Nu hebben we de gelegenheid om even afstand te nemen van de drukte, en dat voelt heerlijk! Het is maar goed ook dat we nu niet meer zo veel hoeven te doen nu het zo warm is. Af en toe nog wat dingetjes, nog een doosje uitzoeken, de badkamer schoon achterlaten, een oude fiets verkopen.

Hebben jullie zoiets als dit trouwens wel eens gezien? (soms denk ik dat ze ons stiekum al een beetje voorbereiden op Tanzaniaanse gewoontes…) Heel apart als je zo je bank weg ziet rijden!

 

 

 

 

 

 

En het is heerlijk dat Michaja nu zo veel beter in haar vel zit dan een paar dagen geleden. Al die veranderingen lieten wel hun sporen na bij haar. Maar nu hebben we haar al weer een paar dagen van rust en aandacht kunnen geven en dat doet haar goed.  

Vandaag heeft ze buiten in een badje gespeeld. Ik had niet gedacht dat ze erin zou gaan, omdat ze er nooit in wilde als ze bij anderen speelde. Maar ze had er echt grote lol in om ons nat te spetteren als we te dichtbij kwamen. Dus dat ze weer nieuwe dingen aandurft is ook wel weer een goed teken….

Over nieuwe dingen gesproken: Elisa besluit af en toe dat de wereld er leuker uitziet vanuit een buikpositie. Heel apart wanneer je je even omdraait en even later ligt ze ineens op haar buik te koekeloeren! Met haar 4 maanden en een week is ze er eerder mee dan Michaja. Ze vindt het trouwens ook helemaal prachtig wanneer je haar op je schoot laat ‘staan’, of nog beter: springen! Dan heeft ze dikke pret! Het is ook zo’n lekker mensje…

 

 

Wisten jullie dat het echt een kunst is om efficiënt met je spullen om te gaan? 🙂

We zitten nu op het punt dat we bij alles wat we in huis tegenkomen denken: ‘In welke categorie hoort dit?’ Na een aantal weken van sorteren en weggooien houden we namelijk nog heel wat over wat vooralsnog niet de kliko in gaat. Inmiddels hebben we een manier gevonden om er nog enig overzicht in te houden: we hebben de dozen die bij de verschillende categorieën horen verdeeld over de verschillende kamers van ons huis.

In de eetkamer staan de dozen met spullen die zeker niet waardeloos zijn, maar toch gewoon ‘weg’ moeten. Ze staan te koop op marktplaats, of ze zijn bestemd voor een rommelmarkt. Het bezoek dat langs komt wordt heel hard aangemoedigd om er iets van mee te nemen!

In de kast in de kamer staan verschillende kleinere dingen die verkocht of vergeven zijn aan bekenden die het binnen twee weken op komen halen. Eén deur in de gang is volgeplakt met gele memootjes, waarop ieders aankopen geadministreerd zijn. Zo is er al heel wat opgehaald, en wordt ons huisje steeds iets leger. Maar nog niet leeg genoeg hoor… straks moet het weer net zo leeg zijn als toen we erin trokken… Omdat we op het laatst niet van de vloer willen eten en we nog steeds lekker willen slapen, gaan we een week voor vertrek al uit ons huis. Gerie en Marie Eshuis hebben hun huis voor ons beschikbaar gesteld terwijl ze op vakantie zijn. Bedankt lieve mensen!

In de gang staan een paar doosjes die meegaan naar Engeland. Ook weer wat studiemateriaal en kinderboeken. Maar ook bijvoorbeeld winterjassen. Andere dingen die meegaan zijn nog volop in gebruik.

In de studeerkamer staan de spullen die we meenemen naar Tanzania. Deze worden eerst nog een tijd opgeslagen, pas in januari doen we de verscheping. Bij de dingen die we naar Tanzania meenemen zitten bijvoorbeeld onze matras, studieboeken, leesboeken ook voor de kinderen, gitaar, speelgoed, en spullen waar we min of meer aan gehecht zijn en die bij ons een ‘thuisgevoel’ oproepen.

Bij onze ouders staan nog wat dozen met persoonlijke dingen opgeslagen die we voor ‘later’ willen bewaren. Dingen van vroeger, boeken die we niet meenemen, dat soort dingen. Wie weet wat voor ’n plezier we daar over tien jaar weer van hebben!

Deze blog schreef ik trouwens naar aanleiding van de vele vragen hierover. Ben je ook ergens nieuwsgierig naar? Stel je vraag! Wie weet kan ik er een blog aan wijden…

Ik zou het erg leuk vinden, als je de gedachten die in je opkomen bij het lezen van de weblog met ons deelt, door een reactie achter te laten. Vandaar dat ik even wil wijzen op de functie “Registreren” (aan de rechterkant, onder Meta). Het is namelijk verplicht om je even te registreren voordat je een reactie kunt plaatsen. Registreren is eenmalig, je krijgt geen ongewenste e-mail, het dient er alleen toe dat er geen spam geplaatst wordt.

Veel plezier verder op dit weblog! 🙂

 

Deze week zijn we serieus begonnen om onze spulletjes te sorteren en er een bestemming voor te vinden. Dat ging ongeveer zo: We haalden alle spullen uit een la of van een plank en legden die op tafel. De grote prullebak uit de keuken erbij. In een doos doen de dingen die we niet meenemen maar waar we een ander nog blij mee kunnen maken. In een andere doos doen, wat we naar Tanzania meenemen en nu niet meer nodig hebben. Weer terug in de kast, de dingen die we nu nog gebruiken. In de prullebak met alle dingen die het bewaren niet waard zijn. Ik vond het heel moeilijk om bepaalde dingen weg te doen; soms ging dat zo: André houdt iets boven de prullebak en als ik niet snel zeg: Stop! dan ging het. De vergetelheid in. Alleen herinneringen blijven over. (Een zendeling die we onlangs ontmoetten heeft ons geleerd dat dit nou ‘afvoeren’ is…)

Inmiddels zijn we het stadium van kasten leeghalen gelukkig al voorbij. De moeilijkheid is nu, om het overzicht te bewaren. Er staan heel veel dozen, verspreid door het huis. Sommige leeg, sommige vol, klaar om weggebracht te worden naar de plaats waar ze opgeslagen kunnen worden. Wat vuilniszakken, halfvol. Wat zat dáár ook al weer in? O ja, dat waren de spullen die naar dinges gaan. Inmiddels zijn wij heel wat kleren armer (en is de kringloop weer heel wat ‘zooi’ rijker). Gisteravond is er een bed, een matras, wat boeken, een spelletje, een prekenbandje, kinderkleren en een boekenkast de deur uit gegaan. (Allemaal in één auto!) Uiteindelijk zal ons huisje wel leegkomen. Het zou alleen jammer zijn als alle spullen naar een anonieme kringloop moesten. Iets nodig? Stuur ons een mailtje, ’n grote kans dat we het nog wel hebben!

Michaja denkt er ook het hare over: “Ik wil naar huis!” Ik: “Je bent nu toch thuis?” Michaja: “Ik wil naar huis!”. Dan gaat er bij mij een lampje branden. “Wil je naar het huis met de schommel, waar je in Loïs’ bed mocht slapen?” Hevig knikken. Het liefst wil ze buiten met één van ons schommelen. Even niet in dat rommelhuis zijn. En even helemaal de aandacht van ons hebben.

Ik hoorde iemand eens zeggen dat het prettig was om maar weinig dingen te bezitten. En ik begin het haast te geloven. Het gros van de spullen die we wegdoen is gewoon niet waardevol genoeg om mee te nemen.  En je wordt je bewust dat je aan sommige spullen ècht gehecht bent.

M’n schoonvader komt er aan gewandeld (we zien alles vanuit onze uitkijkpost :-)) dus dit was het weer voor vandaag. Een prettige dag verder!