Er is weer een heleboel in te halen om jullie helemaal op de hoogte te houden… laat ik maar beginnen met zo’n twee weken geleden.

We hebben de laatste week van de cursus hard gewerkt, om op tijd nog een paar grote opdrachten in te leveren. Het was intensief en vermoeiend. Donderdagavond hadden we een ‘celebration meal’ gevolgd door een zeer grappige bonte avond waarop we alle stress van de afgelopen dagen van ons af konden laten glijden. En op vrijdagochtend kregen we in een officiële ceremonie een heus certificaat! Klik op de groepsfoto voor een groter beeld.

Het voelde de dagen erna echt als vakantie, we waren moe maar hadden een zeer voldaan gevoel dat we de LACA cursus achter de rug hadden! Het was heerlijk om weer even echt te relaxen overdag. ’s Morgens uitslapen, ’s middags geen gestress dat de kinderen allebei om 14.00 uur zouden moeten slapen…

Afgelopen zondag zijn we voor de tweede keer naar een baptistengemeente in Long Crendon geweest. Het is een hartelijke, gastvrije gemeente die een goede band heeft met het Wycliffe Centrum; elke zondag komt iemand naar het centrum om ons met de auto op te halen en één zondag in de maand kunnen Wycliffers bij gemeenteleden lunchen. We hebben er fijne diensten meegemaakt, en ook de crèche was erg goed, Michaja heeft al de 2e zondag dat we er waren helemaal zonder mama gespeeld!

Deze week is er door Wycliffe Engeland een cursus “ter oriëntatie op het functioneren binnen Wycliffe” georganiseerd voor Leden in Opleiding (wat wij dus ook zijn). Blijkbaar is het voor Nederlanders niet verplicht, want wij waren niet gevraagd dit te volgen (maar ik mocht gelukkig alsnog meedoen, er wordt namelijk best wel nuttige informatie gegeven). André is er dan voor Michaja en Elisa en dat viel hem de eerste dag nog best even tegen, omdat Elisa een beetje tegendraads was… Maar de volgende dag ging het gelukkig een stuk beter.

Onze gezondheid lijkt gelijke tred te houden met het stress-niveau: Tijdens de cursus voelden we ons fit, behalve dat André in de laatste dagen wat hoofdpijn had. Maar nu de cursus voorbij is, heeft André best veel hoofdpijn. Michaja was al een paar dagen verkouden en was gisteren helemaal op te vegen. Ze had overgegeven en we hadden een bedje op de bank gemaakt voor haar. ’s Middags had ze wel weer praatjes, en ze wilde het liefst naar buiten, maar ze was nog helemaal niet beter. Vandaag lijkt het al een stuk beter te zijn, ze speelt lekker buiten met haar vriendjes. Het is zonnig en warm buiten dus ze is natuurlijk niet binnen te houden! Elisa zit ook al een paar dagen niet zo lekker in haar vel lijkt het. Gisternacht en vannacht sliep ze heel onrustig omdat ze verkouden was geworden (dat schijnt te mogen als je 6 maanden bent geworden). En ze had een beetje verhoging gisteren. Wie weet zit haar 3e tandje eraan te komen…

We genieten van de contacten met de andere cursisten. En vooral voor de kinderen (maar ook voor ons) is het erg leuk dat er meerdere gezinnen met kinderen zijn. Regelmatig is er een feestje omdat 1 van de kinderen jarig is. Woensdag waren we op een feestje van een Fins meisje dat 3 was geworden. Het liep uit op een nogal multi-culturele middag: ‘Jan Huigen in de ton’ en ‘Zakdoekje leggen’ werden afgewisseld met ‘London bridge is falling down’ en een paar Finse spelletjes.

Het weer hier is heerlijk aan het nazomeren, we vinden het helemaal geweldig dat we nu vrij zijn, vooral omdat het herfstweer was tijdens de LACA cursus! 

Oké, het lijkt nu wel te lukken om foto’s erop te zetten… 

Elisa vermaakt zich onderweg door tegen Michaja’s pop te kletsen:

Even rusten onderweg:                                  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Inchecken bij de haven:

  

 

 

 

 

 

 

Met de auto de trein in rijden:  

 

Het Engelse regenachtige landschap:

 

Morgen vertrekken we, in alle vroegte. De koffers zijn gepakt, de dozen staan klaar. Ik heb net nog wat boodschappen gedaan voor onderweg en de eerste dagen op het centrum. Hopelijk valt de reis mee… Ik ben benieuwd of Michaja het vol gaat houden. Het scheelt dat we vanaf Calais tot Folkstone even uit de auto zijn. Niettemin zijn tips voor ‘onderweg-bezigheden’ nog welkom! En ik wil jullie ook vragen te bidden voor een veilige reis.

Nog een fotootje die ik jullie niet wilde onthouden:

Wisten jullie dat het echt een kunst is om efficiënt met je spullen om te gaan? 🙂

We zitten nu op het punt dat we bij alles wat we in huis tegenkomen denken: ‘In welke categorie hoort dit?’ Na een aantal weken van sorteren en weggooien houden we namelijk nog heel wat over wat vooralsnog niet de kliko in gaat. Inmiddels hebben we een manier gevonden om er nog enig overzicht in te houden: we hebben de dozen die bij de verschillende categorieën horen verdeeld over de verschillende kamers van ons huis.

In de eetkamer staan de dozen met spullen die zeker niet waardeloos zijn, maar toch gewoon ‘weg’ moeten. Ze staan te koop op marktplaats, of ze zijn bestemd voor een rommelmarkt. Het bezoek dat langs komt wordt heel hard aangemoedigd om er iets van mee te nemen!

In de kast in de kamer staan verschillende kleinere dingen die verkocht of vergeven zijn aan bekenden die het binnen twee weken op komen halen. Eén deur in de gang is volgeplakt met gele memootjes, waarop ieders aankopen geadministreerd zijn. Zo is er al heel wat opgehaald, en wordt ons huisje steeds iets leger. Maar nog niet leeg genoeg hoor… straks moet het weer net zo leeg zijn als toen we erin trokken… Omdat we op het laatst niet van de vloer willen eten en we nog steeds lekker willen slapen, gaan we een week voor vertrek al uit ons huis. Gerie en Marie Eshuis hebben hun huis voor ons beschikbaar gesteld terwijl ze op vakantie zijn. Bedankt lieve mensen!

In de gang staan een paar doosjes die meegaan naar Engeland. Ook weer wat studiemateriaal en kinderboeken. Maar ook bijvoorbeeld winterjassen. Andere dingen die meegaan zijn nog volop in gebruik.

In de studeerkamer staan de spullen die we meenemen naar Tanzania. Deze worden eerst nog een tijd opgeslagen, pas in januari doen we de verscheping. Bij de dingen die we naar Tanzania meenemen zitten bijvoorbeeld onze matras, studieboeken, leesboeken ook voor de kinderen, gitaar, speelgoed, en spullen waar we min of meer aan gehecht zijn en die bij ons een ‘thuisgevoel’ oproepen.

Bij onze ouders staan nog wat dozen met persoonlijke dingen opgeslagen die we voor ‘later’ willen bewaren. Dingen van vroeger, boeken die we niet meenemen, dat soort dingen. Wie weet wat voor ’n plezier we daar over tien jaar weer van hebben!

Deze blog schreef ik trouwens naar aanleiding van de vele vragen hierover. Ben je ook ergens nieuwsgierig naar? Stel je vraag! Wie weet kan ik er een blog aan wijden…

Ik zou het erg leuk vinden, als je de gedachten die in je opkomen bij het lezen van de weblog met ons deelt, door een reactie achter te laten. Vandaar dat ik even wil wijzen op de functie “Registreren” (aan de rechterkant, onder Meta). Het is namelijk verplicht om je even te registreren voordat je een reactie kunt plaatsen. Registreren is eenmalig, je krijgt geen ongewenste e-mail, het dient er alleen toe dat er geen spam geplaatst wordt.

Veel plezier verder op dit weblog! 🙂

 

Deze week zijn we serieus begonnen om onze spulletjes te sorteren en er een bestemming voor te vinden. Dat ging ongeveer zo: We haalden alle spullen uit een la of van een plank en legden die op tafel. De grote prullebak uit de keuken erbij. In een doos doen de dingen die we niet meenemen maar waar we een ander nog blij mee kunnen maken. In een andere doos doen, wat we naar Tanzania meenemen en nu niet meer nodig hebben. Weer terug in de kast, de dingen die we nu nog gebruiken. In de prullebak met alle dingen die het bewaren niet waard zijn. Ik vond het heel moeilijk om bepaalde dingen weg te doen; soms ging dat zo: André houdt iets boven de prullebak en als ik niet snel zeg: Stop! dan ging het. De vergetelheid in. Alleen herinneringen blijven over. (Een zendeling die we onlangs ontmoetten heeft ons geleerd dat dit nou ‘afvoeren’ is…)

Inmiddels zijn we het stadium van kasten leeghalen gelukkig al voorbij. De moeilijkheid is nu, om het overzicht te bewaren. Er staan heel veel dozen, verspreid door het huis. Sommige leeg, sommige vol, klaar om weggebracht te worden naar de plaats waar ze opgeslagen kunnen worden. Wat vuilniszakken, halfvol. Wat zat dáár ook al weer in? O ja, dat waren de spullen die naar dinges gaan. Inmiddels zijn wij heel wat kleren armer (en is de kringloop weer heel wat ‘zooi’ rijker). Gisteravond is er een bed, een matras, wat boeken, een spelletje, een prekenbandje, kinderkleren en een boekenkast de deur uit gegaan. (Allemaal in één auto!) Uiteindelijk zal ons huisje wel leegkomen. Het zou alleen jammer zijn als alle spullen naar een anonieme kringloop moesten. Iets nodig? Stuur ons een mailtje, ’n grote kans dat we het nog wel hebben!

Michaja denkt er ook het hare over: “Ik wil naar huis!” Ik: “Je bent nu toch thuis?” Michaja: “Ik wil naar huis!”. Dan gaat er bij mij een lampje branden. “Wil je naar het huis met de schommel, waar je in Loïs’ bed mocht slapen?” Hevig knikken. Het liefst wil ze buiten met één van ons schommelen. Even niet in dat rommelhuis zijn. En even helemaal de aandacht van ons hebben.

Ik hoorde iemand eens zeggen dat het prettig was om maar weinig dingen te bezitten. En ik begin het haast te geloven. Het gros van de spullen die we wegdoen is gewoon niet waardevol genoeg om mee te nemen.  En je wordt je bewust dat je aan sommige spullen ècht gehecht bent.

M’n schoonvader komt er aan gewandeld (we zien alles vanuit onze uitkijkpost :-)) dus dit was het weer voor vandaag. Een prettige dag verder!

Vanaf afgelopen donderdag hebben we een paar daagjes vakantie! Even bijkomen van het uitmesten van ons huis. Wim en Evelien hebben hun huis voor ons opengesteld terwijl zij wegwaaien aan de kust.

Het is donderdag heerlijk weer geweest, Michaja heeft uit volle borst genoten van het spelen in de tuin. In de enorme tuin staat een schommel, een zandbak en een glijbaan. Verder is er nog een skippybal, een step en een loopfietsje. En André en ik vinden het natuurlijk ook heerlijk om buiten in de zon te zitten lezen, Michaja te duwen op de schommel, en om buiten te eten. Een tuin is wat we het meest missen in Harskamp!

 

Vrijdag wilden we even naar het bos. Dat zou 5 minuten lopen zijn zei André. Maar met Michaja en haar buggy erbij deden we er 5 keer zo lang over! Dus we gingen honderd meter het bos in en toen weer terug. Desondanks was het een leuk uitje. 😉 



 

 Michaja vindt het leuk dat mama en Michaja allebei sandalen aan hebben… 🙂

 

 

Vrijdag hebben we pannekoeken gegeten bij “De Panoramahoeve” in Bennekom. Als invulling van het cadeau van papa en mama De Kruijf (ter gelegenheid van André’s afstuderen). Het was erg gezellig! Ze hadden zowaar een pannenkoek met advocaat en slagroom voor André. Michaja had poffertjes maar ze heeft vooral de poedersuiker er vanaf gelikt…

Gelukkig voor Michaja hadden ze ook een speeltuin erbij. En niet alleen Michaja vond dat leuk…

Een klaaglijk huilende Elisa werd weer lekker rustig bij mama in de schommel.

Vakantie is leuk! Vooral als het mooi weer is. Vandaag regent het… 🙁 Niet leuk voor Michaja… Maar ik heb nu tenminste even de tijd om een nieuwe post te schrijven!

Mijn eerste post.

Het spijt me, maar mijn vermogen tot gezellige stukjes schrijven is zeer laag vandaag. De reden: om 9.10 lag ik in een tandartsstoel af te wachten hoeveel pijn het zou gaan doen. Nu, 13:10 kan ik zeggen dat het heel veel pijn doet. Niet tijdens de behandeling zelf, zo slim is die tandarts wel, maar als de verdoving een paar uur later uitgewerkt is…. nog erger dan een bevalling, want doe je het nog ergens voor…

De weg tot genezing… zegt André dan. Bah!