Snuffie, de puppie die we in augustus kregen, werd vorige week maandag ziek. Haar maag leek niet in orde, ze had last van overgeven en diarree. Ze was haar levenslustige zelf niet meer. Elisa vond het fijn dat Snuffie niet meer tegen haar op sprong, ze kon nu leuk met haar spelen. De dag daarop kwam de dierenarts, en arme Snuffie kreeg een prikje (multivitaminen) en een anti-wormenpil. Helaas mocht dat niet meer baten: woensdagochtend vonden we haar dood.

De dierenarts heeft sectie verricht om vergiftiging uit te sluiten, en vond een paar grote wormen in haar darmen. Omdat ze door de wormen haar eetlust verloren had, en veel overgegeven had, was ze zo verzwakt dat ze het op moest geven. We waren allemaal erg verdrietig. Ze was nog zo klein. Ze had een leuke hond kunnen worden, ondanks haar buitensporig enthousiasme. Ze liep altijd het liefst tussen je benen door, vlak voor je voeten, of verstopte zich onder m’n lange rok. Een keer stapte ik per ongeluk op haar omdat ze natuurlijk weer eens in de weg liep, en verbrandde flink m’n hand omdat ik hete thee vast had. Zodra ze haar kans schoon zag, sleurde ze iets van binnen mee naar buiten om er op te kauwen. De lakens aan de waslijn waren niet veilig als Snuffie buiten was. Ze heeft nooit begrepen wat ‘Zit!’ of ‘Nee!’ betekende. Wat hebben we al niet op haar gefoeterd, ze was echt de ondeugendste hond die ik ooit gezien heb. Maar als je haar daar zo vermagerd en levenloos ziet liggen, is dat allemaal vergeten.

Inmiddels hebben we een nieuwe hond. Hij is nog klein, maar dit wordt echt een grote!

Wij zijn het nog niet eens geworden over een naam. Vroeger heette hij Chips (Swahili voor ‘patat’). Daarna kreeg hij de naam Today (‘vandaag’). Omdat ik dat geen mooie naam vond, noemde ik hem Daisy (door een misverstand dachten we in eerste instantie dat we een dameshond hadden). Maar de kinderen noemen haar Dixie (en onze bewaker – van wie de hond was – noemt hem natuurlijk nog steeds Today). Ondertussen wordt hij ook nog regelmatig geroepen met ‘Trix’ of ‘Snuffie’. Het moet verwarrend voor hem zijn…. Suggesties welkom!

 

5 Thoughts on “Wisseling van de wacht (In memoriam: Snuffie)

  1. Linda on 22 december 2011 at 14:54 said:

    michel………naar michaja en elisa….(-;

  2. Marieke on 24 december 2011 at 12:02 said:

    Mooi beest!
    Lilian vindt Victor een mooie naam.
    Mijn idee, in navolging van Trix en vooruitlopend op de opvolging, Alex of Lex.

  3. Bedankt voor de suggesties mensen, maar helaas… het is niet meer nodig. De avond voor kerst is Dixi doodgegaan. Wij zijn er erg verdrietig/kapot van. Hij was net als Snuffie ziek en we hebben een paar dagen gevochten voor zijn leven. Maar nadat de dokter hem een hoeveelheid medicijnen had toegediend, werd zijn toestand heel snel slecht. Oorzaak opnieuw niet helemaal duidelijk waardoor hij niet beter werd. Er liggen nu drie honden begraven in de voortuin. Zowel voor de kinderen als voor onszelf was/is het heel zwaar. We durven ons eigenlijk niet weer aan een hond te binden. We hielden vanaf het begin enorm veel van Dixi. Een prachtige hond. Als je na een paar dagen intensief drinken geven en verzorgen hem toch in je handen voelt sterven en zijn ademhalen stoppen, dan is dat machtig moeilijk….

  4. Inmiddels hebben we weer een nieuwe puppie: Sasja!. Ze is nu zeven weken oud en groeit als kool. Over een paar weken krijgen we nog een puppie erbij, zodat de honden samen kunnen spelen.

  5. Sasja en Max zijn allebei gezond tot nu toe. (Jippie!) En ze worden al dikke vrienden, ze kunnen heerlijk samen ravotten op het grasveld. En ook al is Sasja twee keer zo groot als Max, hij staat z’n mannetje en kan Sasja best van z’n lijf houden!

Geef een reactie

Post Navigation