We voelen ons eigenlijk altijd wel veilig hier in Musoma, in ieder geval overdag. Toch went het maar een klein beetje dat we altijd opvallen. Alleen al ons blanke huidje maakt dat we nooit aan de aandacht van anderen kunnen ontsnappen. Soms zouden we ook wel donkerbruin willen zijn en een beetje onzichtbaar onze weg gaan hier in Musoma. Maar dat zal (voorlopig) niet gaan.

Vechtpartij
’s Avonds met de auto de weg op doen we soms wel, maar het is gevaarlijk. Niet veel fietsen hebben verlichting en voetgangers al evenmin. Soms is het wel schrikken en remmen, maar ik heb tot nu toe niemand geraakt (dacht ik). Maar zelfs als we thuis zijn, kan het wel eens even schrikken zijn. Zo vorige week. Opeens, op het pad voor ons huis, ontstond een enorme oploop van jongeren, en het liep uit op een vechtpartij. Al het geschreeuw was best beangstigend, en je voelt je dan wel een beetje alleen. Het is allemaal goed afgelopen (toen een politieauto onze weg op kwam rijden), maar het zijn momenten dat je even beseft: we hebben Gods bescherming nodig, en ook ons gevoel voor veiligheid hebben we niet zelf onder controle. Eén gebeurtenis kan dat gevoel volledig omver werpen, maar we bidden dat zoiets voorlopig niet op ons pad zal komen. Voor nu voelen we ons hier veilig.

Ons huis wordt beschermd door onder andere een hond, een bewaker en een omheining. Hier een kijkje naar het veld van onze buren.

Ons huis wordt beschermd door onder andere een hond, een bewaker en een omheining. Hier een kijkje naar het veld van onze buren.

Bijna gestenigd
Donderdagmorgen was ik in het vertaalkantoor aan het werk met de bijbelvertalers. Opeens hoorden we buiten ons kantoor een enorm geschreeuw. We keken naar buiten, en zagen een grote chaotische groep mensen op de weg bij elkaar komen. Nu is dat meestal geen goed teken, ook overdag niet. We gingen even kijken, en al snel werd duidelijk waar het om te doen was. Een man had een gouden sierraad van iemand gekocht ter waarde van omgerekend bijna 700 euro. Toen hij bij de bank het sierraad liet controleren, bleek het om nepgoud te gaan. Eenmaal terug bij de vrouw die hem ‘het goud’ verkocht had, weigerde ze hem het geld terug te geven. Volgens Tanzaniaanse begrippen betekent dat ‘diefstal’ en een dief is zijn leven niet zeker. Als een dief gepakt wordt door een menigte, wordt hij of zij zonder pardon gestenigd. Dat leek nu ook te gebeuren. Voor ons kantoor lag een grote bult keien, vanwege de verbouwing. De vrouw was vastgegrepen en leek vermoord te worden. Op dat moment kwam de politie aanscheuren, net op tijd. 2 minuten vertraging zou fataal zijn geweest. De vrouw, die nu algemeen als dief wordt beschouwd, is door de politie weggebracht. Maar of dat veiligheid betekent, valt zeer te betwijfelen. Een betrapte dief heeft weinig hoop.

Het is wel enigszins beangstigend om zoiets te zien gebeuren, in nauwelijks 5 minuten. Een groep mensen, die totaal niets met het voorval te maken hebben, zijn bereid iemand op staande voet te vermoorden voor diefstal. Van een onderzoek kan dan geen sprake zijn, het vonnis betekent dat de zaak is gesloten. Ook voor de politie. Wie een dief vermoordt, wordt niet vervolgd. Iedereen, ook veel christenen, vinden het volstrekt vanzelfsprekend dat er voor een dief geen genade geldt. Voor ons valt dit moeilijk te begrijpen, zeker als je zoiets hoort uit de mond van iemand die je diep respecteert om zijn werk in Gods koninkrijk. Misschien neem ik de zonde van diefstal niet voldoende serieus, maar een beetje meer genade lijkt me toch wel op z’n plaats. Zou Jezus zelf ooit aan een dergelijke steniging hebben meegedaan? Ik kan het me niet voorstellen.

Geef een reactie

Post Navigation