Ons team in Musoma is op zoek naar versterking. Voor onze internationale zendingsschool hebben we een extra basisschoolleerkracht nodig.
Ben jij een gediplomeerde leerkracht (of werkend aan het behalen van lesbevoegdheid) met minimaal één jaar ervaring in het onderwijs en goede beheersing van het Engels, dan is dit een geweldige gelegenheid om te werken in een unieke onderwijsomgeving.
Door je werk maak je het voor meerdere zendingsfamilies mogelijk hun werk te blijven doen in Musoma. Momenteel zijn vier families voor hun onderwijsbehoeften afhankelijk van de school, met in totaal acht leerlingen op verschillende niveaus. Nog eens drie families maken voor enkele vakken gebruik van de school. Klik hier voor de vacature op de website van de school. Lees ook de schoolblog om te lezen waar de kinderen mee bezig zijn. Lees verder →
In een van de reacties die we kregen na het versturen van de nieuwsbrief vorige week, werd gevraagd, “En, Dorien, ben je ook weer aan het werk?” Die vraag verraste me even, want daar hadden we toch in de nieuwsbrief over geschreven..? Wat blijkt nu: het stukje over mijn werk was er bij het opmaken van de nieuwsbrief tussenuit gevallen. Vandaar nu alsnog een stukje over mijn werk in de laatste maanden.
Ik doe de spellingscontrole voor een van de talen van het project, het Kabwa. Ik werk vooral vanuit huis, ongeveer vier ochtenden een paar uur. Een paar maanden lang ging Aron één ochtend in de week bij een vriendinnetje spelen en kon ik op kantoor werken, maar op een gegeven moment wilde hij het niet meer. Gelukkig kan ik ook prima vanuit huis werken. Omdat mijn beschikbare uren beperkt zijn, heb ik besloten om me niet op grote onoverzichtelijke projecten te storten, maar om aan iets te werken wat behapbaar is, ook als je alleen thuis werkt.
Het Kabwa vertaalteam heeft vorig jaar hard gewerkt aan het boek Genesis, en wilde het graag publiceren als een afzonderlijke deeluitgave. Voordat een bijbelboek gepubliceerd mag worden, moet het heel grondig gecheckt worden. Eerst inhoudelijk, op de vertaling, maar daarna ook qua spelling en vormgeving. De spellingscontrole voor Genesis was dus een urgent karweitje dat ik voor mijn rekening kon nemen. Het is prima werk om een uur of twee per dag te kunnen doen. Aron vindt het wel prima, hij vermaakt zich meestal wel goed thuis. Als ik nu en dan dingen moet overleggen met het team, mag hij mee naar kantoor en dat vindt hij geweldig. Op z’n loopfietsje over de compound, tekenen op papa’s whiteboard, en meezingen bij de gebedstijd in de theepauze… het is allemaal even leuk.
Elke dag door een hoofdstuk heen worstelend kom je toch nog heel wat tegen. Het is opvallend hoe snel het mij als westerling (die getraind is om een woordbeeld te herkennen) lukt om onregelmatigheden in spelling in een vreemde taal op te pikken. Bijvoorbeeld de ene keer wordt het woord ‘begraven’ als okubhika geschreven, maar even verderop als okubhiika. Dan moet ik in de database nagaan wat de goede spelling is. Er zitten vrij veel van zulke slordigheidjes in. In een mondelinge cultuur heeft correcte spelling niet dezelfde status als in een cultuur als de onze waarin zo ontzettend veel geschreven en gelezen wordt. Maar correcte spelling helpt nieuwe lezers wel om vertrouwd te raken met het spellingssysteem voor het Kabwa.
Het computerprogramma waarin de vertaling wordt gemaakt heeft ook een woordenlijst waarin alle gebruikte woorden staan. Per woord kun je aangeven of het goed of fout gespeld is, en uit welke stukjes het woord bestaat. Als het woord fout gespeld is, kun je de goede spelling invoeren en direct in alle vertaalde gedeelten waar de foute spelling voorkomt, de spelling verbeteren.
Kinderen horen er in de kerk helemaal bij, en toch krijgen ze soms maar weinig aandacht in de dienst. Dat hoor ik van vrienden in Nederland, maar het geldt hier in Tanzania nog veel meer. Als ik op zondagmorgen om me heen zie ik doorgaans dat minstens de helft van de kerk gevuld is met kinderen. De meesten van hen zijn kleine kinderen. Lang niet allemaal beheersen ze al de landstaal die in de kerk gebruikt wordt. De bijbellezingen en de preek gaan over hun hoofden heen en de rest is eenvoudigweg niet interessant. In de meeste kerken komt een zondagschool maar niet van de grond. De kinderen zitten erbij, – vaak opmerkelijk rustig voor de urenlange dienst! – maar veren pas echt op zodra de drum uit de hoek komt en er gezongen en gedanst wordt.
Ik mag regelmatig preken in een van de kerkjes in de buurt. Van tevoren denk ik altijd na over wat de boodschap zal zijn en hoe ik de boodschap wil overbrengen. Maar iedere keer als ik de kerk binnen kom en al die kinderen voor me zie, besef ik het weer: ik preek óók voor de kinderen!
Deze week hebben we opnieuw feest gevierd met één van de taalgroepen waarvoor we de Bijbel vertalen. De Ikizu-mensen moeten dan nog wel een paar jaar op het complete Nieuwe Testament in hun eigen taal wachten, maar vanaf nu is het boek Genesis in de Ikizu-taal voor iedereen verkrijgbaar.
De vertaling zelf is een paar maanden geleden al afgerond, en met ons kantoorteam hebben we tijdens een korte dankdienst God ervoor geprezen.
Het Ikizu-comité had besloten om de publicatie van Genesis niet onopgemerkt voorbij te laten gaan. We werden daarom gevraagd om met de distributie te wachten tot de viering in de stam zelf zou zijn gehouden. En afgelopen donderdag was het zover. In het dorp Nyamuswa, onder de ‘heilige boom’, werd het boek van de Schepper aangeboden aan de bevolking.
Donderdagmorgen werd voor mijzelf een teleurstelling, want ik kreeg ’s nachts een stevige buikgriep en kon dus niet mee. Gelukkig konden de anderen wel gaan en deze foto’s krijgen jullie dan ook met dank aan mijn collega’s uit Musoma.
De vertalers halen de versierde dozen met boeken uit de auto
De eerste keer dat uit Genesis in de Ikizu-taal wordt voorgelezen. Veel mensen luisteren veel liever dan dat ze lezen, en het is belangrijk om ook tijdens boek-publicaties iedereen de kans te geven hoe de Bijbel in de eigen taal klinkt.
Lokale vrouwen luisteren naar de wat voorgelezen wordt
Een ‘heilige boom’ van meer dan 400 jaar oud. Hier vinden alle belangrijke vergaderingen plaats onder het toeziend oog van de boom die al honderden jaren meeluistert.
De distributie kan nu beginnen!
Kleine Zacheüs onder de tafel
Prijs God voor dit belangrijke moment in de geschiedenis van de Ikizu-stam. Bid mee dat iedereen de Schepper zal leren kennen vanuit het boek dat antwoord geeft op zoveel vragen:
Wie heeft deze wereld gemaakt?
Wie is God? Wat is zijn karakter?
Waarom is de wereld enerzijds zo mooi en anderzijds zo’n chaos en wanorde?
Waarom woont God niet meer dicht bij de aarde zoals het ooit was?
Wat gebeurde er precies tijdens de wereldwijde watervloed waar ons over is verteld?
Wat is Gods plan met deze wereld?
Hoe maakt God dingen aan mensen bekend?
Genesis is een boek vol verrassende verhalen. Als het gehoord wordt in de moedertaal, zijn mensen vaak verrrast hoe vertrouwd het in de oren klinkt. De manier waarop Abraham, Izak en Jakob met hun uitgebreide families leefden op het patteland, afhankelijk van regen en gelovend in de Almachtige, is soms helemaal niet zo anders dan wat veel Ikizu-mensen dagelijks typeert.
Een stukje video waarin uit de Genesis-vertaling wordt voorgelezen:
Bid mee dat God niet langer een onbekende en afstandelijke God blijft. Maar dat alle Ikizu-mensen Hem zullen aanbidden en trouwe volgelingen van Jezus Christus zullen worden.
Bestaan de Kamphuisjes nog? Jawel, ze leven nog! We hebben een drukke en pittige periode achter de rug, en er was weinig energie over om in de pen te klimmen. We gaan dat nu proberen goed te maken met een foto-collage. Vandaag met foto’s van rond ons huis en de kinderen, volgende week met foto’s uit de dorpen en van ons werk.
* klik op foto voor beschrijving
Veranda
Al een hele tijd wilden we graag een veranda aan ons huis bouwen. Gelukkig was onze huisbaas gelijk enthousiast over het idee en hij bood aan de verbouwing zelf aan te sturen. We zijn heel blij met het resultaat!
Onze poort waar alle zand en stenen werden afgeleverd.
Het breekwerk was snel achter de rug.
En ook het optrekken van de muren was in twee dagen gebeurd.
De kozijnen ingemetseld en de vloer volgestort met puin en zand.
Golfplaten erop.
… en klaar is kees.
De planten beginnen al weer lekker te groeien. Alsof de veranda er nooit niet geweest is.
We gebruiken de veranda echt de hele dag!
Tuin De twee regenseizoenen zijn dit jaar geruisloos in elkaar over gegaan. Al wekenlang regent het bijna elke avond en nacht. De tuin is weer helemaal tot leven gekomen en alles ziet er heerlijk fris uit. En fruit in overvloed!
Max en Jessie (links verstopt) genieten in het zonnetje. Onze tuinman Jonas heeft geweldig zijn best gedaan om alles prachtig bij te houden.
Het straatje voor ons huis.
Foto vanaf het dak.
Regelmatig scheert er een vliegtuig over onze hoofden. Het vliegveldje ligt vlak bij ons huis. Tussen de bomen zie je het vliegtuig nog landen.
Onze buren zijn de afgelopen jaren niet veel verder gekomen met het afbouwen van hun huis.
Heerlijke banenen uit eigen tuin. Dit jaar waren ze lekkerder dan ooit!
De bloem van de passievrucht. Elke dag zien we weer een nieuwe.
De passievruchten groeien momenteel erg hard. We zijn benieuwd hoe lekker ze zullen zijn.
Michaja is altijd op zoek naar kameleonnen. Vrienden brengen er soms ook een mee. Deze was Tembo gedoopt.
Aron schept zijn nieuwe zandbak vol.
Na hard werken natuurlijk even relaxen.
En weer een kameleon gevonden!
Een luidruchtige engerd.
En ook de slangen ontbreken niet.
Kinderen Het is geweldig om te zien hoe goed de kinderen zich weer thuis voelen in Musoma.
Zonsondergang bij het Victioria-meer.
Op de school worden een paar keer per jaar puppies geboren. Extra reden om elke morgen weer naar school te willen!
Poppenkleertjes wassen met vriendjes.
Kuikentjes vangen als de moederkip achter je aan zit. Een leuke sport.
Dit zal Pino wel zijn.
Michaja en Elisa hebben hun vriendinnetje Witi verrast met een feestje. Witi weet namelijk niet wanneer ze jarig is. Michaja en Elisa besloten dat 1 april een goede datum is om je verjaardag te vieren. Ze hebben zelf lekkers en kadootjes voor hun vriendinnetje gemaakt.
Een serieuze lezer van zendingsblaadjes
Aron krijgt heel wat voorbijgangers ertoe hun duim op te steken.
Michaja draait altijd vrijwillig overuren bij knutselen
Michaja en Elisa bakken een traditioneel gerecht: chips mayai (patat in gebakken ei)
Huishelp wordt zeer gewaardeerd. Hier ananas snijden.
Knutselproject. Soort preekstoel, of zo.
Ik weet niet wat-ie denkt.
Dankbaar voor deze drie snuiters!
Elisa’s verjaardagsfeestje met ander expat-kinderen uit Musoma.
Spanning bij de spelletjes-ronde. Laatste dart, beslissing van het toernooi.
Wat was het een mooi moment toen we de eerste dozen met Bijbelboeken konden aanbieden. Bijna anderhalf jaar lang hadden de vertalers gezwoegd en gezweet om het eerste Bijbelboek zo goed mogelijk te vertalen in de Kabwa-taal. Vaak was de hulp van mensen in de dorpen gevraagd om te zien of de bedoelde betekenis duidelijk over kwam. Maar tot dan toe hadden de mensen niet meer gezien dan losse A-4tjes met een paar hoofdstukken vertaalde tekst.
Het was een feest toen ze eindelijk de eerste Bijbelboeken in handen kregen. Enthousiast werd er uit voorgelezen, en in de dorpen kon iets worden gezien wat niet eerder vertoond was: mensen die uit de Bijbel lazen in hun eigen taal. Heel bijzonder.
Maar niet iedereen was even gelukkig. Een oude Kabwa-spreker die ook een boekje had gekocht zei: “Dank u wel, maar ik kan niet lezen…”. Zijn woorden lieten mij niet meer los. De Kabwa-mensen waren nu wel bereikt met het Woord van God in hun eigen taal, maar… toch vooral zij die zelf konden lezen.
Al heel snel zijn er leesgroepen ontstaan. Regelmatig komen mensen bij elkaar om vloeiend te leren lezen in hun eigen taal. Wie dat kan, kan anderen laten meegenieten van het Woord. Voorlezen aan hen die zelf niet kunnen lezen. En dat zijn er nog al wat.
Maar sommige mensen willen graag meer. Ze willen het Woord horen op de momenten dat ze dat willen, en niet wachten tot iemand eens de tijd heeft om voor te lezen. En zo ontstond het idee om audio-bijbels in te zetten, compacte apparaatjes die eenvoudig te bedienen zijn. Elektriciteit is niet nodig, want ieder apparaatje heeft een zonnepaneeltje achterop, zodat ze ook in de meest afgelegen dorpen gebruikt kunnen worden.
Met de audiobijbel zijn alle vertaalde Bijbelboeken af te spelen, prachtig ingesproken door iemand die de taal vloeiend spreekt. De Kabwa-mensen kunnen nu luisteren naar het Woord van God in hun eigen taal op alle momenten dat ze dat willen. Blinde en slechtziende mensen, zij die niet naar school konden gaan, en zij die niet gewend zijn om te lezen. Allemaal mogen ze nu meeluisteren naar wat God te zeggen heeft.
Velen van ons lezen liever dan dat we naar iets luisteren. Maar er zijn nogal wat culturen waar dat precies andersom is. Het kan ons zomaar ontgaan dat miljoenen mensen op deze aarde niet bereikt worden met geschreven woorden. Zij kunnen soms wel lezen, maar zijn hun leven lang al gewend om informatie tot zich te nemen door de luisteren, niet door te lezen.
Een audiobijbel is geen leuk extraatje dat eigenlijk overbodig is voor een serieuze zoeker, maar is op veel plekken een cruciaal middel om mensen in aanraking te brengen met de Woorden van onze God.
Tot voor kort kon ons vertaalteam de Bijbelwoorden alleen in boekvorm verspreiden. Wanneer iemand niet lezen kon, stonden we eigenlijk met lege handen. Dat hoeft nu gelukkig niet meer. Ongeletterdheid hoeft geen barrière meer te zijn om God te kunnen horen. “Vriend, kunt u niet lezen? Geen probleem. Hier is de audiobijbel in uw taal. God zegent u als u naar Hem luistert!”
Deze blog is een bewerking van een column die ik onlangs schreef voor het Reformatorisch Dagblad. De laatste twee foto’s zijn afkomstig uit een filmpje van de producent van deze afspeelapparaten, MegaVoice.
Ons team in Musoma is op zoek naar versterking. Voor onze internationale zendingsschool hebben we een extra basisschoolleerkracht nodig.
Ben jij een gediplomeerde leerkracht met minimaal 1 jaar ervaring in het onderwijs en goede beheersing van het Engels, dan is dit een geweldige gelegenheid om te werken in een unieke onderwijsomgeving.
Door je werk maak je het voor meerdere zendingsfamilies mogelijk hun werk te blijven doen in Musoma. Momenteel zijn 4 families voor hun onderwijsbehoeften afhankelijk van de school, met in totaal 8 leerlingen op verschillende niveaus. Nog eens 3 families maken voor enkele vakken gebruik van de school.
Er wordt verwacht dat de nieuwe leerkracht in Tanzania kan arriveren in januari 2016, en voor een periode van in ieder geval 18 maanden beschikbaar is.
Als je denkt dat God je roept voor dit werk, neem dan contact op met Toby Mak (afdeling recruitment van onze veldorganisatie) via recruitment_utb@sil.org. Je kunt natuurlijk ook even contact met ons opnemen als je meer wilt weten over het leven en werken in Musoma.
Weet je iemand anders die mogelijk geïnteresseerd zou kunnen zijn in deze rol, vergeet dan niet om dit bericht even te delen. Bedankt!
“En daarvandaan vlogen zij naar Ede, waar zij aan de genade van God opgedragen waren voor het werk dat zij volbracht hadden. Toen zij daar aangekomen waren, riepen zij de gemeente bijeen en deden er verslag van wat voor grote dingen God met hen gedaan had, en dat Hij voor de heidenen de deur van het geloof geopend had. En zij verbleven daar geen korte tijd met de discipelen.” (Handelingen 14: 26-28 met twee vertaalfouten)
Het is hoog tijd om verslag uit te brengen van wat God in de afgelopen periode heeft willen doen in het gebied waar we werken. Een getuigenis waarmee we onze thuisgemeente en achterban mogen bemoedigen. We hopen dat u er bij kunt zijn!
Wanneer: Woensdag 8 oktober Waar: Kerkgebouw “De Tabernakel” in Ede (Verlengde Maanderweg 146)
Tijd: 20:00 uur. Inloop vanaf 19.45 uur.
U kunt niet op 8 oktober en wil toch een presentatie meemaken? Klik hier voor een overzicht van andere presentaties tijdens ons verlof.
TIP 1: Volgende week donderdag hoop ik op bijbelschool De Wittenberg te zijn. Een interactieve avond met studenten over hoe bijbelvertaalwerk in de praktijk werkt.
TIP 2: Op 22 november mag ik een getuigenis geven op de jaarlijkse Wycliffe-dag in de Ark van Noach. Gratis toegang voor iedereen die zich aanmeldt bij Wycliffe! Kijk hier voor meer informatie.
Er staan hier in Tanzania nogal wat onafgebouwde huizen. Ik denk zelfs dat aan de meeste huizen in onze buurt nog steeds wordt gebouwd. Duizenden stenen staan geduldig te wachten om ooit op een dag tot een huis te worden verwerkt.
Jezus zei ooit dat je de kosten goed moet doorrekenen voordat je begint een huis te bouwen. Doe je dat niet, dan zullen mensen je uitlachen omdat je wel aan iets was begonnen, maar het niet kan afmaken. Deze woorden klonken voor mij altijd nogal logisch, maar een gemiddelde Tanzaniaanse bijbellezer snapt niet goed wat het probleem is en waar om gelachen zou moeten worden.
Men denkt: Wie is er ooit in staat om al het benodigde geld bij elkaar te verzamelen voordat de bouw begint? Niemand. En als iemand zijn huis nog niet af heeft, dan komt dat vast doordat hij zijn geld aan belangrijkere dingen moest besteden. Het schoolgeld van de kinderen, of de dokter voor zijn moeder. Wie gaat stenen kopen als zijn kinderen hem thuis aanstaren en vragen: “Papa, waarom mag Neema wel naar school, en ik niet?” Een onafgebouwd huis kan zomaar een symbool van zorgzaamheid zijn, van een vader die zijn prioriteiten op orde heeft.
Het maken en uitvoeren van plannen, lijkt soms een zeldzame luxe te zijn. Zeker in een land waar niets zeker is. Waar je vandaag niet weet of je morgen nog een inkomen hebt, waar de regenseizoenen onvoorspelbaar zijn geworden, en waar je altijd extra geld op zak nodig hebt om de dokter vandaag nog naar je zieke kind te laten kijken. In zo’n land wordt het woord “plan” altijd voorzien van de uitdrukking: “als God het wil”. Het is een gevleugelde uitdrukking geworden, maar het is meer dan een betekenisloze slogan. Men heeft geleerd dat goede plannen geen garantie zijn voor een succesvolle uitkomst. Dat gebeurt alleen als God het wil.
Zendingswerk in Afrika lijkt een beetje op het bouwen aan een huis. Hoe goed en verstandig onze plannen ook zijn, je weet niet of het project af komt. Je weet zelfs niet of je de belangrijkste doelen zult halen. Er kan van alles tussenkomen. Als God het wil.
Geen enkele werker heeft de garantie om bij de voltooiing van het huis aanwezig te zijn en te genieten van het eindresultaat. Maar de bijdrage is relevant en het werk moet met overtuiging en overgave worden gedaan. De architect is een Ander. De werkers vertrouwen Hem en geloven dat het plan waardevol is en hun inzet de moeite waard. Het gaat niet om hen, het is voor Hem!
Zendingswerkers die geen vreugde vinden in het storten van een fundament of het aangeven van ruwe stenen, moeten leren om opnieuw de architect te vertrouwen. Het werk dat zij doen voor Hem is nooit tevergeefs, maar altijd waardevol (1 Korinte 15:58). Hij heeft het plan bedacht en houdt het eindresultaat voor ogen.
Als we zouden kunnen dromen en een blik slaan op het prachtige huis waaraan we mogen bouwen, dan zouden we zien hoe de ruwe steen die we met gekloofde handen aanreikten aan de metselaar, prachtig blijkt te passen in het totaalplaatje. Nu zien we dat nog niet. Maar vertrouwen op de architect betekent geloven dat wat we doen voor Hem, nooit zijn waarde verliest.
[Deze column is gisteren gepubliceerd in het Reformatorisch Dagblad.]
De reis vanuit Tanzania naar de hoofdstad van Kenia verliep zonder problemen. En na een dagje uitrusten zijn we vanuit Nairobi via België naar Nederland gekomen.
We zijn erg blij met het mooie huis dat helemaal voor ons ingericht was in Ede! Verschillende mensen hebben echt hun best gedaan om er een plekje van te maken waar we ons thuis kunnen voelen.
We hebben gisteren en vandaag al weer heel wat familie en vrienden gezien. En natuurlijk extra genoten vanmorgen van alles wat een Hollands ontbijt zo lekker maakt.
We zien er naar uit om velen van jullie weer te ontmoeten en te spreken. Toch één van de belangrijkste doelen van ons verlof!
Kom gerust langs aan De Ruyterstraat 23 in Ede of tijdens een van onze presentaties. Op de verlofpagina vindt u de data die al bekend zijn. Begin oktober hopen we de officiële ontmoetingsavond met onze achterban te plannen.
Bedankt iedereen die meegeholpen heeft ons verlof mogelijk te maken!
Hartelijke groet van André, Dorien, Michaja, Elisa en Aron Kamphuis.
Ons team in Musoma is op zoek naar versterking. Voor onze internationale zendingsschool hebben we een extra basisschoolleerkracht nodig.
Het maken en uitvoeren van plannen, lijkt soms een zeldzame luxe te zijn. Zeker in een land waar niets zeker is. Waar je vandaag niet weet of je morgen nog een inkomen hebt, waar de regenseizoenen onvoorspelbaar zijn geworden, en waar je altijd extra geld op zak nodig hebt om de dokter vandaag nog naar je zieke kind te laten kijken. In zo’n land wordt het woord “plan” altijd voorzien van de uitdrukking: “als God het wil”. Het is een gevleugelde uitdrukking geworden, maar het is meer dan een betekenisloze slogan. Men heeft geleerd dat goede plannen geen garantie zijn voor een succesvolle uitkomst. Dat gebeurt alleen als God het wil.
