Ik ben net weer thuis van een enerverende reis naar één de Simbiti-dorpjes. Niet alles ging vlekkeloos, maar God heeft ons beschermd. En het was toch een goede zondag.

Ongeveer een half uurtje na zonsopkomst vertrok ik met twee collega’s om onze Simbiti bijbelvertalers op te halen. Vandaag zouden we preken en onderwijs geven in één van de Simbiti-kerkjes in het noorden van Tanzania. Onderweg kregen we echter een vervelend ongeluk. Nog geen 15 minuten buiten Musoma gebeurde het. Toen Johnny – want hij reed vandaag – een auto wilde inhalen, had hij niet door dat hij op dat moment ingehaald werd door twee volle taxi-busjes. Het tweede busje raakte ons op volle snelheid rechtsachter, en de chauffeur raakte bijna de macht over het stuur kwijt. Terwijl hij aan de overkant van de weg raakte en het voor elkaar kreeg om weer op de weg te komen, raakte hij twee fietsers die van de andere kant kwamen. Ik heb het moment nog scherp op m’n netvlies staan, want ik dacht echt dat ze volop elkaar zouden botsen (wat de fietser absoluut niet had overleefd). Wonder boven wonder bleef iedereen ongedeerd! Alleen onze terreinwagen, het busje en de fiets hebben flink wat schade. Maar dat valt in het niet bij wat er had kunnen gebeuren. Nadat dit gebeurde, zijn we direct doorgereden naar een politiepost (omdat er vervelende dingen kunnen gebeuren als er een menigte op de been komt). Dankzij de twee Simbiti-vertalers hebben we met de buschauffeur en de politie het meeste netjes kunnen afhandelen. Morgen zullen we laten bekijken hoeveel de schade aan de voertuigen is. Maar we zijn geweldig blij dat dit goed afgelopen is.

Eindelijk konden we weer de weg op en proberen om op tijd te zijn voor de kerkdienst. Tot onze verbazing waren de wegen veel beter dan vorig jaar, waardoor we bijna een uur te vroeg arriveerden. Na eerst even de dominee bezocht te hebben, hebben we een ontbijt genuttigd (mierzoete thee met rijst en bonen). Daarna kwamen we ‘een beetje te laat’ bij de dienst aan. Het kerkje bestond vrijwel geheel uit Simbiti-vrouwen en kinderen. Behalve de dominee was er niet één man aanwezig (dit is geen type-fout). Ik heb er onlangs ook al over geschreven toen ik dit probleem constateerde in verschillende Kabwa-kerkjes. In deze Simbiti-kerk was het nog erger, de mannen waren helemaal afwezig. Het onderstreept weer hoe weinig impact het evangelie gemaakt heeft in dit deel van Tanzania. Laten we ons nooit door de cijfers laten misleiden (60% van de mensen hier noemt zich christen). Wij zien iedere week weer wie toegewijd is aan de Heere God, en wie niet. Ons gebed is heel hard nodig, want er valt hier nog zoveel winst te behalen voor Gods koninkrijk.

Onze twee Simbiti-vertalers zijn beiden ook predikant. Zij kregen de vrijheid om samen bijna de hele dienst in te vullen. En dat hebben ze gedaan. De dienst duurde in totaal ruim drie uur (vrijwel de hele dienst was in de Simbiti-taal, inclusief preek en gebeden!). We hebben gesproken over Gods Woord in de moedertaal, en met voorbeelden laten zien dat vrijwel niemand haar Bijbel in de landstaal (Swahili) begrijpt. Dominee Waynse had prachtige voorbeelden uitgekozen. Bijvoorbeeld 1 Samuël 24:3 waar staat dat koning Saul een spelonk binnenging en daar ‘zijn voeten bedekte’.  In de Swahili-Bijbel kan dit zowel betekenen: ‘hij bedekt zijn voeten’ of ‘hij bedekt zijn benen’. De dominee vroeg toen aan de gemeente of ze het begrepen. Iedereen knikte van wel. Toen vroeg hij wat het dan precies betekent. Niemand had natuurlijk enig idee. Het was een goed voorbeeld om duidelijk te maken dat veel mensen denken dat ze genoeg Swahili kennen om hun Bijbel te begrijpen, maar in de praktijk begrijpt iedereen maar een heel klein beetje. Aan het slot legde de dominee uit wat dit gezegde in het Hebreeuw precies betekent: ‘neerhurken om je behoefte te doen’. Nu is dit in Tanzania natuurlijk een bekend gebruik (meer dan bij ons in het Westen), maar men gebruikt er allerlei andere uitdrukkingen voor. Bijvoorbeeld: ‘even wat medicijnen opgraven’, of ‘plantjes opgraven’. Allemaal uitdrukkingen die verhullen waar het om gaat, maar waar iedereen onmiddelijk van begrijpt wat het betekent. Mochten we ooit aan het vertalen van 1 Samuël 24:3 toekomen, dan hebben we ongetwijfeld heel wat te kiezen!

De dominee van het kerkje was niet altijd even enthousiast over ons werk. Hij geloofde dat er maar één correcte Bijbel bestaat, en dat is de kerkbijbel in de landstaal. Natuurlijk ziet hij ook wel dat mensen de bijbelse boodschap nauwelijks kunnen verwerken in hun dagelijks leven, maar dat schreef hij niet toe aan de taalkloof die veel mensen ervaren. Hij was dus erg sceptisch, ook al gaf hij ons alle ruimte om over ons werk te vertellen. Aan het einde van de dienst vertelde hij ons en de gemeente dat hij nu met eigen heeft gezien hoe belangrijk ons werk is  En dat hij graag de eerste wil zijn om het Lukas-Evangelie te gaan gebruiken als het beschikbaar komt voor de Simbiti-mensen (en dat is hopelijk volgend jaar). Tijdens de dienst heeft hij vurig voor ons en ons werk gebeden, en de gemeente gevraagd hetzelfde te doen. Het was een waardevol moment!

Aan het einde van de dienst hebben we nog wat mensen gevraagd te blijven om een vertaalcontrole te doen voor een aantal verzen waar we nog niet tevreden over waren. De hele gemeente bleef, en heeft meegezocht naar bepaalde sleutelwoorden. Ik denk dat we een nieuw woord gevonden hebben voor het woord ‘hemel’.  Momenteel gebruiken we één woord voor ‘in de lucht (of wolken)’ en ‘in de hemel’.  De Simbiti-mensen stelden voor om voor het woord hemel de uitdrukking ‘ko-Waryoba’ te gebruiken. Het betekent letterlijk: ‘bij God’.  Het was voor iedereen helder dat dit over de hemel gaat. We gaan het nog wat verder testen, maar het lijkt heel bruikbaar.

De terugreis ging gelukkig zonder problemen. Het was een goede zondag, met dingen om God voor te danken, en dingen om God om te bidden. Ja, er zijn volgelingen van Jezus in deze dorpen. Maar het zijn er nog weinig, hun kennis is beperkt, en de mannen vormen een grote onbereikte groep in deze stam. Bid mee om de doorbraak van het Koninkrijk!

One Thought on “Ongeluk op weg naar Simbiti-kerk

  1. Bedankt voor de e-mails die we kregen op deze blog. Een vraag die een paar keer terug kwam was of het onze auto was waarin we reden. Het antwoord is ‘nee’ (gelukkig voor ons, want hij is aardig beschadigd rechtsachter). We gebruikten de terreinwagen van onze organisatie, een robuuste Landrover die wel tegen een stootje kan. Hopelijk is de auto verzekerd, want dit is meer dan een deuk. Ik hoop dat we er vandaag uitkomen met de taxi-chauffeur.

Geef een reactie

Post Navigation