Likje
In de kerk valt altijd wel wat te beleven, vooral met kinderen. Vandaag zijn we als gezin naar de kerk geweest, in een dorp zo’n 15 kilometer buiten Musoma. Een van onze bijbelvertalers is dominee in deze gemeente. Eerst zaten we met ons viertjes in een nog vrijwel lege bank, maar na 10 minuten waren we omringd door ongeveer 25 kinderen. En, jammer genoeg, met meer aandacht voor ons dan voor de dominee. Op een gegeven moment zouden we bidden en iedereen ging staan. Terwijl ik stond, legde ik mijn handen op de bank voor mij. Een klein meisje zat al een tijdje strak tegen me aan, vol aandacht volgend wat ik allemaal deed en zou gaan doen. Ik had mijn ogen vrijwel dicht, maar zag toch dat ze met haar mondje opeens wel heel dicht bij mijn hand kwam. En ja hoor, een klein roze tongetje kwam naar buiten en ik kreeg een klein likje. Geen idee hoe dat smaakte, maar het schrok haar blijkbaar niet te veel af, want ze bleef lekker naast me zitten. Dat was me nog niet eerder overkomen, een likje in de kerk. 

Geitje
Net als in Nederland wordt er in iedere kerkdienst een collecte gehouden. Terwijl het koor een lied zingt, mag iedereen in een rij naar voren komen om iets in de mandjes te stoppen. Dat mag geld zijn, maar ook groente, fruit, een kip of een geit (die geit past natuurlijk niet in het mandje, dus je bindt hem buiten vast). Het laatste stukje van de dienst bestaat uit een veiling om de collecteopbrengst te verkopen. Uiteindelijk gaat het erom om geld aan de collecte over te houden, niet een tros gele bananen. Tijdens de dienst hadden we een kip al aardig horen kakelen, niet bereid om aan ‘de dienst des Heeren’ opgeofferd te worden. Ondanks zijn muzikale bijdrage en vrolijk gekleurde snaveltje, werd hij niet erg gewaardeerd: slechts 500 shilling (ongeveer 23 eurocent). Daarna was een geitje aan de beurt, een vrolijk zwart blatertje met witte pootjes. De inzet was 20.000 shilling (bijna een tientje). Het begon een beetje bij me te kriebelen, want met kerst hadden we van onze bevriende huisbaas een kilo geitenvlees gekregen, en dat was ronduit verrukkelijk. Ik zag daar voor in de kerk een heerlijk maaltijdje rondhuppelen. “25.000!” Ik stond achter in de kerk, en Dorien keek me met grote ogen aan. Ze zag ons al met een geit in de kofferbak naar huis rijden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toch ook wel een beetje opgelucht was dat iemand anders er nog 5.000 shilling overheen ging. De geit was verkocht, en niet aan de Kamphuisjes.

Haartje
Het is niet voor het eerst dat ik moest glimlachen om een kind naast me in de kerk. Een tijdje geleden zat ik naast een leuk meisje van zo’n jaar of 5. Ze zat keurig stil naast me, keek ongeveer 50% van haar kijktijd naar mij, en hield m’n hand goed vast. Even later begon ze over m’n arm te strelen. En toen raakte ze gefascineerd door de blonde haartjes op m’n arm. Heel zachtjes pakte ze een haartje tussen haar vingers en trok er een beetje aan. Ik deed eerst alsof ik niets merkte. Maar even later begon ze toch wel erg enthousiast aan een paar haartjes tegelijk te trekken. Ik riep zachtjes “Au!” Verschrikt kroop ze weer terug naar haar moeder, waarschijnlijk nooit eraan gedacht dat die blanke toch ook wel gevoel had. In de kerk valt altijd wel wat te beleven, zeker met kinderen.

Geef een reactie

Post Navigation