Hatsjoe!

Vanmorgen overkwam me iets wat ik niet snel zal vergeten. Wie ooit met mij in één kantoor heeft gewerkt of in één huis heeft gewoond, weet dat ik er een nogal merkwaardige manier van niezen op na houd. Het is altijd luid en duidelijk. Wie eraan gewend is geraakt, schrikt niet gauw meer. Dat was vanmorgen anders. De studenten zaten geconcentreerd in alle stilte aan een opdracht te werken. Opeens moest ik vreselijk luid niezen. Binnen een seconde lagen twee studenten op de grond, en een derde was naar buiten gerend. De anderen keken verschrikt om zich heen. Toen duidelijk werd dat ik het maar was, begon de boel te ontdooien, en hoorde ik wat mijn kabaal veroorzaakt had.

Op dit moment is Kenia in oorlog met de radicale Al-Shabaab-beweging in Somalië. We horen de helicopters dagelijks langs komen. Eergisteren werden we nog opgeschrikt door een tweetal granaat-aanslagen aan de kust, waar de meeste studenten vandaan komen. Het is nog niet helemaal duidelijk wie er achter de aanslagen zit, maar het standaard antwoord is: Al-Shabaab. En blijkbaar is men toch alert en enigszins gespannen, want toen ik opeens zo luid moest niezen, dachten sommigen echt dat er een aanslag gepleegd werd.

Ik voelde me enigszins schuldig dat ik me niet wat beter ingehouden had. Ik zal het niet meer doen.