Vandaag wil ik graag gebed vragen voor één van onze Tanzaniaanse vrienden. Zijn naam is Fanueli. Regelmatig komt hij een dag of wat bij ons logeren, waar zowel hij als wij erg van genieten. Fanueli is een student aan de bijbelschool waar ik heb lesgegeven. Zijn vrouw en kinderen wonen zo’n 15 uur rijden hiervandaan, en zijn net als Fanueli zelf van de Maasai-stam. Vorig jaar – toen Fanueli niet in staat was om zijn opleiding aan de bijbelschool af te maken – hebben wij beloofd hem ook financieel te helpen. Onze droom was dat hij het Evangelie zou vertolken voor de onbereikte Maasai-groepen. Een bevolkingsgroep die hij van binnenuit zo goed kent, maar waar het Evangelie nog in veel dorpen totaal onbekend is.
Gisteravond was Fanueli bij ons. Het semester zit er weer op en vanmorgen vroeg is weer vertrokken naar zijn familie. Tijdens ons gesprek merkte ik dat hij ergens mee zat. Na een tijdje kwam zijn verhaal eruit, en dat verhaal wil ik graag nu vertellen. Mede om jullie de mogelijkheid te geven voor Fanueli te bidden deze week.
Fanueli is zo’n 15 geleden door God geroepen om evangelist te worden. Hij is daar toen mee begonnen, en God heeft hem gebruikt om in twee dorpen een kerkje te stichten. Na een aantal jaren raakte zijn roepingsbesef echter op de achtergrond, en was het vuur om in onbereikte dorpen het evangelie te brengen afgezwakt. Hij was nog steeds actief in de kerken, deed mee met evangelie-tochten in vooral de Maasai-stam, maar het was niet meer zijn levensroeping. Toen hij een paar jaar geleden de kans kreeg om aan de bijbelschool opgeleid te worden, heeft hij die kans aangegrepen. Hij liet zijn vrouw en kinderen achter en kwam naar de bijbelschool vlak bij Musoma. Tijdens zijn opleiding ontdekte hij hoe beperkt zijn kennis altijd geweest was, en hij bleek enorm leergierig en begaafd te zijn (hoewel hij nooit zijn schoolopleiding heeft kunnen afmaken).
De bisschop van de Lutherse Kerk – waar Fanueli lid van is – viel ook op dat hij een veelbelovende student is. Een half jaar geleden bood hij Fanueli aan bij hem in de stad Arusha dominee te worden. In de Tanzaniaanse (kerk)cultuur is dit een ongekende buitenkans. Als je door de bisschop uitgenodigd wordt om in zijn stad dominee te worden, dan grijp je die kans normaal gesproken met beide handen aan. Fanueli echter niet. Hoe moeilijk en ‘ongepast’ het ook was om te bedanken, Fanueli heeft voor de uitnodiging bedankt. Waarom? Omdat God hem vlak daarvoor herinnerd had aan zijn oorspronkelijk roeping, namelijk om het Evangelie te brengen aan de Maasai-mensen in de dorpen waar het Evangelie nog niet gebracht is. In de grote steden kan iedereen het Evangelie horen op elke hoek van de straat; kerken met luidsprekers te over. Maar in de dorpen wonen talloze Maasai-mensen die niet eens weten wat het Evangelie inhoudt. Dat was waar Fanueli voor geroepen was, en dat roepingsbesef voelt hij nu sterker dan ooit tevoren. Alleen daarom kon hij ‘nee’ zeggen tegen de verleidelijke uitnodiging. De bisschop snapt hem niet. Normaal heeft de bisschop het voor het zeggen waar iemand dominee wordt. Maar in dit geval voelt Fanueli zo sterk een roeping voor de onbereikte mensen, dat hij tegen het gezag van de bisschop in moet gaan. Dat is erg moeilijk, en de bisschop vindt het niet leuk.
Komende woensdag moet Fanueli bij hem komen en zijn besluit meedelen of hij op de benoeming in gaat of niet. Fanueli voelt dat dit een keus wordt om óf mensen te gehoorzamen, óf God. De roeping die God in zijn hart heeft gelegd is voor hemzelf heel helder. Maar wordt door anderen niet goed begrepen. Ook in de kerk spelen soms andere belangen een rol, niet altijd de grote vraag waar het Evangelie nog niet gebracht is. Niet alle kerken die uit zendingswerk zijn geboren, zijn zelf zendingskerken. Daarom ben ik zo blij dat God mensen als Fanueli roept om zendeling te zijn voor de mensen in hun eigen stam. Dat was de droom die we voor Fanueli hadden. Daar hebben we in geïnvesteerd, zonder hem zelf ooit te vertellen wat onze verwachtingen zijn. We vonden dat God hem moet leiden, en dat heeft Hij duidelijk gedaan. Voor ons was Fanueli’s verhaal geen verrassing. We hadden er juist om gebeden dat hij een zendeling voor zijn eigen mensen zou worden, zonder iets te geven om status of hoge posities.
Fanueli zag er gisteren nogal tegenop om het ons te vertellen. Hij was bang dat wij hem zouden adviseren om naar de bisschop te luisteren en de mooie positie te aanvaarden. Het was dan ook een geweldige opluchting voor hem dat wij hem aanmoedigden om Gods roeping te volgen. Ook als dat betekent dat je roem en status opgeeft. Maar wie eerst het Koninkrijk van God zoekt, zal gezegend worden, of nu, of later.
Het was fijn om een broeder te kunnen bemoedigen die Gods plan op de eerste plaats in zijn leven zet. En bereid is daar alles voor op te geven. Woensdag zal een spannende dag worden voor hem. Hij riskeert afwijzing, onbegrip of zelfs excommunicatie vanwege het negeren van het gezag van de bisschop. Maar Fanueli voelt dat hij nu God meer moet gehoorzamen dan mensen. Laten we voor hem bidden. En laten we ook voor de bisschop bidden, zodat hij zijn eigen plannen en prioriteiten ondergeschikt maakt aan de belangen van het Koninkrijk.
Ik heb Fanueli beloofd dat ik deze brief aan jullie zou schrijven en om gebed zou vragen. Neem a.u.b. even de tijd om hem en de bisschop in gebed op te dragen.