Vanaf afgelopen donderdag hebben we een paar daagjes vakantie! Even bijkomen van het uitmesten van ons huis. Wim en Evelien hebben hun huis voor ons opengesteld terwijl zij wegwaaien aan de kust.

Het is donderdag heerlijk weer geweest, Michaja heeft uit volle borst genoten van het spelen in de tuin. In de enorme tuin staat een schommel, een zandbak en een glijbaan. Verder is er nog een skippybal, een step en een loopfietsje. En André en ik vinden het natuurlijk ook heerlijk om buiten in de zon te zitten lezen, Michaja te duwen op de schommel, en om buiten te eten. Een tuin is wat we het meest missen in Harskamp!

 

Vrijdag wilden we even naar het bos. Dat zou 5 minuten lopen zijn zei André. Maar met Michaja en haar buggy erbij deden we er 5 keer zo lang over! Dus we gingen honderd meter het bos in en toen weer terug. Desondanks was het een leuk uitje. 😉 



 

 Michaja vindt het leuk dat mama en Michaja allebei sandalen aan hebben… 🙂

 

 

Vrijdag hebben we pannekoeken gegeten bij “De Panoramahoeve” in Bennekom. Als invulling van het cadeau van papa en mama De Kruijf (ter gelegenheid van André’s afstuderen). Het was erg gezellig! Ze hadden zowaar een pannenkoek met advocaat en slagroom voor André. Michaja had poffertjes maar ze heeft vooral de poedersuiker er vanaf gelikt…

Gelukkig voor Michaja hadden ze ook een speeltuin erbij. En niet alleen Michaja vond dat leuk…

Een klaaglijk huilende Elisa werd weer lekker rustig bij mama in de schommel.

Vakantie is leuk! Vooral als het mooi weer is. Vandaag regent het… 🙁 Niet leuk voor Michaja… Maar ik heb nu tenminste even de tijd om een nieuwe post te schrijven!

Opa met zijn kleinkinderen op het springkussen

Pa en ma Kamphuis waren 16 juni 30 jaar getrouwd, en dat werd zaterdag de 21e gevierd. Met de hele familie een dagje naar Malkenschoten: als de kleintjes plezier hebben, is het voor de groten ook goed!

We hebben een heerlijke dag gehad! Bedankt pa en ma!

Mijn eerste post.

Het spijt me, maar mijn vermogen tot gezellige stukjes schrijven is zeer laag vandaag. De reden: om 9.10 lag ik in een tandartsstoel af te wachten hoeveel pijn het zou gaan doen. Nu, 13:10 kan ik zeggen dat het heel veel pijn doet. Niet tijdens de behandeling zelf, zo slim is die tandarts wel, maar als de verdoving een paar uur later uitgewerkt is…. nog erger dan een bevalling, want doe je het nog ergens voor…

De weg tot genezing… zegt André dan. Bah!