Geniet van een smakelijk ontbijt, bij u thuisbezorgd!*
Als thuisfrontcommissie van de familie Kamphuis en thuisfrontteam van de familie Mol organiseren we een lekkere ontbijtactie op 22 oktober 2022.
De opbrengst is bestemd voor het Bijbelvertaalwerk in Tanzania door André en Dorien en het kerkplantingswerk in Thailand door Ab en Clarine Mol.
Er is keuze voor een volwassenbox van € 10,00 en een kinderbox van € 6,50. Bestellen kan tot uiterlijk 18 oktober 2022 via tiny.cc/ontbijtactie of bij Dick Westeneng: dwesteneng@hotmail.com, 06-53218552. De link is ook te vinden op de website van de CGK Ede, ga in het menu naar ‘Acties’.

Bezorging is op zaterdagochtend tussen 7.30 en 10.00 uur.

Start de vakantie goed, bestel een ontbijtje en steun waardevol werk!

Steunen kan ook door je hulp aan te bieden bij inpakken (vrijdagavond 21 oktober en zaterdagochtend 22 oktober van 6.30-8.30 uur) en/of bezorgen (zaterdagochtend van 7.30 – 10.00 uur), aanmelden daarvoor kan bij René Modderkolk: rag.modderkolk@gmail.com, 06-11604208). We kunnen uw en jouw hulp goed gebruiken.

  • Let op: deze actie wordt alleen gehouden in de regio Ede/Bennekom
28 september was de dag dat een groep hardlopers in estafetteloop 100km rond de Veluwe liepen.
Beginnend in de kerk en eindigend met een gezamenlijke maaltijd in de Sparrenhof hadden we een mooie, samenbindende en sportieve dag.

Lees verder →

Afgelopen jaren mochten we genieten van het huisrestaurant in Ede/Bennekom. Ook dit jaar doet weer een enthousiast team een poging om een heerlijk diner te bereiden. De opbrengst komt ten goede aan het bijbelvertaalwerk in Tanzania. Lees verder →

Op zaterdag 3 mei wordt er door een groepje enthousiaste hardlopers uit de thuisgemeente van André en Dorien een estafetteloop georganiseerd. De deelnemers lopen zich in het zweet voor het bijbelvertaalwerk in Tanzania.

De route is uitgestippeld over de Veluwe en deze komt exact op 100 km uit: De Ginkelse Hei, Wekerom, Harskamp, Kootwijkerbroek, Voorthuizen, Putten, Nijkerk, Nijkerkerveen, Hoevelaken, Achterveld, Barneveld, Scherpenzeel, Renswoude, Lunteren en Ede liggen allemaal op die (voorlopige) route.

Doe ook mee! Mail met estafetteloop2014@gmail.com voor meer informatie over deelname of sponsoring. Of kijk op de website.

De eerste week van de cursus is al weer voorbij gevlogen! Het was weer een hele volle, drukke week. Ik zal proberen jullie er iets van mee te laten maken…

Vorige week zaterdag hebben we Tineke Dannenberg opgehaald in High Wycombe. Ze is Gods antwoord op ons gebed voor een “nanny”! We kenden haar nog niet, maar via Lydia (mijn zus) kwamen we met elkaar in contact, en inmiddels zijn we geen vreemden meer. Het is heel fijn dat ze voor Michaja en Elisa kan zorgen als wij les hebben of huiswerk moeten doen. Het klikt gelukkig goed tussen ons, en ook Michaja heeft het goed naar haar zin met haar.

In de cursus die we maandag begonnen zijn, komen heel veel onderwerpen aan bod. Een greep uit de ‘vakken’ die we hebben:

Fonetiek: jaja, daar waren we al mee begonnen in LACA, maar nu hebben we fonetiek ‘voor gevorderden’ zeg maar. Allerlei buitenissige klanken kunnen we nu voortbrengen ;-). Niet nodig om te zeggen dat Elisa sommige klanken nog beter kan dan wij…

Fonologie: de naam lijkt op fonetiek, en dat is omdat het ook over klanken gaat. Terwijl fonetiek meer gaat over ‘hoe maak je de klanken’, gaat fonologie meer over ‘hoe functioneren de klanken’. Welke klanken worden bijvoorbeeld als verschillend ervaren door de sprekers van een taal. In het Nederlands mag je de R op 2 manieren maken: met de punt van je tong achter je tanden, of achter in je mond. Dat betekent niet dat wij in het Nederlands ook twee verschillende R klanken hebben, we hoeven ze ook niet verschillend te schrijven. Maar elke taal kan weer andere klanken als verschillend, of juist hetzelfde ervaren. Bijvoorbeeld, het Kantonees (Chinees) worden de L en N als dezelfde klank ervaren. Je kunt een woord als “ne” ook als “le” uitspreken, en iedereen begrijpt je. In het Kantonees zou je dus niet twee verschillende letters (l en n) nodig hebben. In het Nederlands hebben we die twee letters wel allebei nodig. Je begrijpt dat het van belang is om een goede studie te doen naar de fonologie van een taal, voordat je weet hoe je de taal het best kan schrijven.

Grammatica: dit gaat over de structuur van de taal. Woorden zijn soms op te delen in kleinere stukjes. Bijv. stuk + je + s. Elk stukje heeft een eigen betekenis, en er zijn regels hoe je woordstukjes aan het ‘hoofdstukje’ moet plakken. We zijn begonnen op woordniveau, maar volgende week maken we de stap naar zinsniveau.

Teamwork + Portfolio: dit zijn twee vakken die aan elkaar gekoppeld zijn. We zijn opgedeeld in teams waarvan de leden zo verschillend mogelijk zijn. Dus allemaal verschillende nationaliteiten! Tijdens de teamworklessen leren we allerlei ‘theorie’, wat we in de Portfolio opdrachten in de praktijk kunnen brengen. In de Portfolio opdracht moeten we met onze teams allerlei informatie verzamelen over een bepaald gebied. André bestudeert met zijn groep een gedeelte van Indonesië, en ik had het geluk om in een groep te zitten die Tanzania toebedeeld kreeg! We zullen ook iemand interviewen die in Tanzania gewerkt heeft.

Antropologie: dit vak hebben we nog maar één keer gehad, en het is moeilijk om even uit te leggen waar het precies over gaat (ik kan wel zeggen dat het heel interessant is!). In elk geval hebben we het nodig om ietsiepietsie te snappen waarom het omgaan met mensen in Tanzania niet helemaal hetzelfde is als in Nederland…

Gelukkig doen we ook nog andere dingen dan studeren… 🙂  Afgelopen zaterdag zijn we naar Oxford geweest. We hebben een leuke dag gehad! Zie de foto’s!

 

Vanaf de ingang van Christ Church college, 1 van de meer dan 40 ‘colleges’ van de universiteit in Oxford. 

Bodleian Library

 

Op de binnenplaats van de Bodleian Library.

 

 

 

 

 

 

In het Natural History Museum waren veel verschillende dieren te zien…


 

 

 

 

 

Elisa is al flink gevorderd in al die dingen die een baby te leren heeft! Ze brabbelt al aardig wat, en kan al flink van een lepeltje eten. Ze kruipt nog niet, maar dat zal niet lang meer duren. Alle Engelsen slaken kreten als “Gorgeous!” als ze haar meemaken. (Ik moest ook even opzoeken wat dat betekent.)

Michaja wordt met de dag bijdehanter en eigenwijzer. Je kunt merken dat ze ook met oudere kinderen speelt. Favoriet is nu de uitspraak: “Ja, dat doe ik zó wel!” als ze iets niet meteen wil doen. Ze geniet erg van het spelen met de vele vriendjes en vriendinnetjes op het centrum.

En van het spelen met haar zusje! Ze zijn echt gek op elkaar. Al moet ik af en toe even ingrijpen omdat er aan Elisa’s arm of oor getrokken wordt…

’s Morgens om half negen begon André’s cursus, dus dan hadden we gegeten en waren we aangekleed (dat was tenminste de bedoeling). Daarna begon mijn dag thuis, met Elisa voeden, huis opruimen, soms even afwassen, stofzuigen of strijken, kortom, allerlei kleine klusjes.

Het was de bedoeling dat ik ook voor Jonathan en Lukas zou zorgen, de kinderen van Jacob en Albertine Karels. Daar ben ik vorige week wel mee begonnen, maar het pakte niet zo goed uit met hun oudste, Jonathan. Hij moest veel huilen, en nu deden zij het wat rustiger aan met de cursus, zodat steeds of Jacob of Albertine erbij was. Dus meestal was ik tot een uur of tien met Michaja en Elisa alleen thuis, daarna kwam Albertine met Jonathan soms mijn kant op, of we gingen alvast koffiedrinken in Bede, een soort van restaurant waar alles gebeurt. 

Want van 10.30 – 11.00 hebben we koffiepauze, dan zagen we André dus weer verschijnen (er komt ook chocomelk uit de automaten :-)).

Na de koffiepauze gingen we meestal met de kinderen naar het gebouwtje waar tot een aantal jaren terug de crèche was. Daar is een heleboel speelgoed waar ze mee mogen spelen. Er is nog een gezinnetje, uit Finland, en de hun twee dochtertjes (net iets ouder dan Michaja en Elisa) komen dan ook vaak met hun oppas naar de speelruimte. Om 12.45 zijn de lessen van de ochtend afgelopen en begint de lunchpauze. We eten de “lunch” in Bede. De lunch is hier een (over)complete warme maaltijd. Na de lunch gaat Michaja slapen, tussen half twee en twee gaat ze naar bed.

Om 14.00 begon André’s les weer, en meestal had ik dan tijd ‘voor mezelf’, hoewel Elisa dan soms ook wakker is. De ene keer deed ik dan een was (in een gemeenschappelijke wasruimte met 3 wasmachines), of ik schreef aan de nieuwsbrief of een blog, of ik vulde m’n tekort aan slaap aan met een middagslaapje. Om 15.30 is het weer koffiepauze, maar omdat Michaja dan vaak nog sliep of net wakker werd, ging ik daar meestal niet heen. Met deze eerste cursus was er geen les meer na 16.00 (bij andere cursussen hebben we dan nog les van 16.00 tot 17.15). Maandag heb ik na de koffietijd met twee andere vrouwen boodschappen gehaald bij een mega-supermarkt. Daar zou ik nog eens een aparte blog over kunnen schrijven…

’s Avonds zijn we weer druk met de kinderen, Michaja verwerkt al het nieuwe ook op haar manier, en dat komt er dan thuis weer uit met soms wat extra rebellie/aandacht vragen. Dus dat kost ook weer wat meer energie dan eerst.

Al met al zijn mijn dagen wel gevuld, en ’s avonds ben ik best wel moe ook al heb ik het voor mijn gevoel heel rustig gehad. Misschien even een inhaalslag na de afgelopen weken… Ik merkte ook, vooral de eerste week, dat ik het heerlijk vond om niet zoveel te hoeven, om even wat vakantie te hebben na alle drukte van het inpakken.

Maar vanaf morgen gaan we er weer helemaal tegenaan! Ik heb heel veel zin in de komende weken, om de LACA cursus te gaan volgen. Het grootste deel bestaat uit Fonetiek, het aanleren van allerlei klanken en hoe je ze moet schrijven. Maar omdat ik dat in m’n studie al gedaan heb, ben ik in die uren vrij. Gelukkig blijft er nog genoeg over: We leren hoe we een vreemde taal moeten aanleren met behulp van een spreker van die taal, en we leren over verschillende persoonlijkheidsstructuren en hoe die je gedrag beïnvloeden. Om jezelf een beetje te begrijpen, zeg maar ;-). En we leren een aantal weken lang een vreemde taal – om de theorie te oefenen. Ik zit ingedeeld in een groepje dat Kantonees Chinees gaat leren. ‘k Ben benieuwd…

 

Het is zover: we zijn tot op de bodem gegaan (en weer boven komen drijven). Ons huis is leeg, op een paar dingen na die voor de lange termijn nog opgeslagen worden bij mijn ouders, of om andere reden daar naar toe gaan. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ja, want zo heeft onze slaapkamer er ook wel eens uitgezien:

Het voelt heel goed, dat we er nu niks meer te zoeken hebben! Een grote klus is af, en we hebben nog een paar dagen over om wat bij te komen, voordat de cursussen beginnen volgende week. Een beetje rust kunnen we wel gebruiken. Onze hoofden zaten gewoon zo vol. Over allerlei dingen moesten we een beslissing nemen; we hebben afscheid genomen van veel mensen, spullen en plaatsen. Nu hebben we de gelegenheid om even afstand te nemen van de drukte, en dat voelt heerlijk! Het is maar goed ook dat we nu niet meer zo veel hoeven te doen nu het zo warm is. Af en toe nog wat dingetjes, nog een doosje uitzoeken, de badkamer schoon achterlaten, een oude fiets verkopen.

Hebben jullie zoiets als dit trouwens wel eens gezien? (soms denk ik dat ze ons stiekum al een beetje voorbereiden op Tanzaniaanse gewoontes…) Heel apart als je zo je bank weg ziet rijden!

 

 

 

 

 

 

En het is heerlijk dat Michaja nu zo veel beter in haar vel zit dan een paar dagen geleden. Al die veranderingen lieten wel hun sporen na bij haar. Maar nu hebben we haar al weer een paar dagen van rust en aandacht kunnen geven en dat doet haar goed.  

Vandaag heeft ze buiten in een badje gespeeld. Ik had niet gedacht dat ze erin zou gaan, omdat ze er nooit in wilde als ze bij anderen speelde. Maar ze had er echt grote lol in om ons nat te spetteren als we te dichtbij kwamen. Dus dat ze weer nieuwe dingen aandurft is ook wel weer een goed teken….

Over nieuwe dingen gesproken: Elisa besluit af en toe dat de wereld er leuker uitziet vanuit een buikpositie. Heel apart wanneer je je even omdraait en even later ligt ze ineens op haar buik te koekeloeren! Met haar 4 maanden en een week is ze er eerder mee dan Michaja. Ze vindt het trouwens ook helemaal prachtig wanneer je haar op je schoot laat ‘staan’, of nog beter: springen! Dan heeft ze dikke pret! Het is ook zo’n lekker mensje…

 

 

Wisten jullie dat het echt een kunst is om efficiënt met je spullen om te gaan? 🙂

We zitten nu op het punt dat we bij alles wat we in huis tegenkomen denken: ‘In welke categorie hoort dit?’ Na een aantal weken van sorteren en weggooien houden we namelijk nog heel wat over wat vooralsnog niet de kliko in gaat. Inmiddels hebben we een manier gevonden om er nog enig overzicht in te houden: we hebben de dozen die bij de verschillende categorieën horen verdeeld over de verschillende kamers van ons huis.

In de eetkamer staan de dozen met spullen die zeker niet waardeloos zijn, maar toch gewoon ‘weg’ moeten. Ze staan te koop op marktplaats, of ze zijn bestemd voor een rommelmarkt. Het bezoek dat langs komt wordt heel hard aangemoedigd om er iets van mee te nemen!

In de kast in de kamer staan verschillende kleinere dingen die verkocht of vergeven zijn aan bekenden die het binnen twee weken op komen halen. Eén deur in de gang is volgeplakt met gele memootjes, waarop ieders aankopen geadministreerd zijn. Zo is er al heel wat opgehaald, en wordt ons huisje steeds iets leger. Maar nog niet leeg genoeg hoor… straks moet het weer net zo leeg zijn als toen we erin trokken… Omdat we op het laatst niet van de vloer willen eten en we nog steeds lekker willen slapen, gaan we een week voor vertrek al uit ons huis. Gerie en Marie Eshuis hebben hun huis voor ons beschikbaar gesteld terwijl ze op vakantie zijn. Bedankt lieve mensen!

In de gang staan een paar doosjes die meegaan naar Engeland. Ook weer wat studiemateriaal en kinderboeken. Maar ook bijvoorbeeld winterjassen. Andere dingen die meegaan zijn nog volop in gebruik.

In de studeerkamer staan de spullen die we meenemen naar Tanzania. Deze worden eerst nog een tijd opgeslagen, pas in januari doen we de verscheping. Bij de dingen die we naar Tanzania meenemen zitten bijvoorbeeld onze matras, studieboeken, leesboeken ook voor de kinderen, gitaar, speelgoed, en spullen waar we min of meer aan gehecht zijn en die bij ons een ‘thuisgevoel’ oproepen.

Bij onze ouders staan nog wat dozen met persoonlijke dingen opgeslagen die we voor ‘later’ willen bewaren. Dingen van vroeger, boeken die we niet meenemen, dat soort dingen. Wie weet wat voor ’n plezier we daar over tien jaar weer van hebben!

Deze blog schreef ik trouwens naar aanleiding van de vele vragen hierover. Ben je ook ergens nieuwsgierig naar? Stel je vraag! Wie weet kan ik er een blog aan wijden…

Ik zou het erg leuk vinden, als je de gedachten die in je opkomen bij het lezen van de weblog met ons deelt, door een reactie achter te laten. Vandaar dat ik even wil wijzen op de functie “Registreren” (aan de rechterkant, onder Meta). Het is namelijk verplicht om je even te registreren voordat je een reactie kunt plaatsen. Registreren is eenmalig, je krijgt geen ongewenste e-mail, het dient er alleen toe dat er geen spam geplaatst wordt.

Veel plezier verder op dit weblog! 🙂

 

Deze week zijn we serieus begonnen om onze spulletjes te sorteren en er een bestemming voor te vinden. Dat ging ongeveer zo: We haalden alle spullen uit een la of van een plank en legden die op tafel. De grote prullebak uit de keuken erbij. In een doos doen de dingen die we niet meenemen maar waar we een ander nog blij mee kunnen maken. In een andere doos doen, wat we naar Tanzania meenemen en nu niet meer nodig hebben. Weer terug in de kast, de dingen die we nu nog gebruiken. In de prullebak met alle dingen die het bewaren niet waard zijn. Ik vond het heel moeilijk om bepaalde dingen weg te doen; soms ging dat zo: André houdt iets boven de prullebak en als ik niet snel zeg: Stop! dan ging het. De vergetelheid in. Alleen herinneringen blijven over. (Een zendeling die we onlangs ontmoetten heeft ons geleerd dat dit nou ‘afvoeren’ is…)

Inmiddels zijn we het stadium van kasten leeghalen gelukkig al voorbij. De moeilijkheid is nu, om het overzicht te bewaren. Er staan heel veel dozen, verspreid door het huis. Sommige leeg, sommige vol, klaar om weggebracht te worden naar de plaats waar ze opgeslagen kunnen worden. Wat vuilniszakken, halfvol. Wat zat dáár ook al weer in? O ja, dat waren de spullen die naar dinges gaan. Inmiddels zijn wij heel wat kleren armer (en is de kringloop weer heel wat ‘zooi’ rijker). Gisteravond is er een bed, een matras, wat boeken, een spelletje, een prekenbandje, kinderkleren en een boekenkast de deur uit gegaan. (Allemaal in één auto!) Uiteindelijk zal ons huisje wel leegkomen. Het zou alleen jammer zijn als alle spullen naar een anonieme kringloop moesten. Iets nodig? Stuur ons een mailtje, ’n grote kans dat we het nog wel hebben!

Michaja denkt er ook het hare over: “Ik wil naar huis!” Ik: “Je bent nu toch thuis?” Michaja: “Ik wil naar huis!”. Dan gaat er bij mij een lampje branden. “Wil je naar het huis met de schommel, waar je in Loïs’ bed mocht slapen?” Hevig knikken. Het liefst wil ze buiten met één van ons schommelen. Even niet in dat rommelhuis zijn. En even helemaal de aandacht van ons hebben.

Ik hoorde iemand eens zeggen dat het prettig was om maar weinig dingen te bezitten. En ik begin het haast te geloven. Het gros van de spullen die we wegdoen is gewoon niet waardevol genoeg om mee te nemen.  En je wordt je bewust dat je aan sommige spullen ècht gehecht bent.

M’n schoonvader komt er aan gewandeld (we zien alles vanuit onze uitkijkpost :-)) dus dit was het weer voor vandaag. Een prettige dag verder!