André zegt tegen mij dat er een mail van B. is met de vraag op wie hij woensdag moet stemmen namens ons (we hebben hem gemachtigd). Michaja hoort ons en zegt: “Waar praten jullie over?”
Andre: “We moeten tegen oom B. zeggen, wie wij kiezen om de nieuwe baas van Nederland te worden.”
Michaja: “O. Misschien ik wel!”
Deze week zijn we serieus begonnen om onze spulletjes te sorteren en er een bestemming voor te vinden. Dat ging ongeveer zo: We haalden alle spullen uit een la of van een plank en legden die op tafel. De grote prullebak uit de keuken erbij. In een doos doen de dingen die we niet meenemen maar waar we een ander nog blij mee kunnen maken. In een andere doos doen, wat we naar Tanzania meenemen en nu niet meer nodig hebben. Weer terug in de kast, de dingen die we nu nog gebruiken. In de prullebak met alle dingen die het bewaren niet waard zijn. Ik vond het heel moeilijk om bepaalde dingen weg te doen; soms ging dat zo: André houdt iets boven de prullebak en als ik niet snel zeg: Stop! dan ging het. De vergetelheid in. Alleen herinneringen blijven over. (Een zendeling die we onlangs ontmoetten heeft ons geleerd dat dit nou ‘afvoeren’ is…)
Inmiddels zijn we het stadium van kasten leeghalen gelukkig al voorbij. De moeilijkheid is nu, om het overzicht te bewaren. Er staan heel veel dozen, verspreid door het huis. Sommige leeg, sommige vol, klaar om weggebracht te worden naar de plaats waar ze opgeslagen kunnen worden. Wat vuilniszakken, halfvol. Wat zat dáár ook al weer in? O ja, dat waren de spullen die naar dinges gaan. Inmiddels zijn wij heel wat kleren armer (en is de kringloop weer heel wat ‘zooi’ rijker). Gisteravond is er een bed, een matras, wat boeken, een spelletje, een prekenbandje, kinderkleren en een boekenkast de deur uit gegaan. (Allemaal in één auto!) Uiteindelijk zal ons huisje wel leegkomen. Het zou alleen jammer zijn als alle spullen naar een anonieme kringloop moesten. Iets nodig? Stuur ons een mailtje, ’n grote kans dat we het nog wel hebben!
Michaja denkt er ook het hare over: “Ik wil naar huis!” Ik: “Je bent nu toch thuis?” Michaja: “Ik wil naar huis!”. Dan gaat er bij mij een lampje branden. “Wil je naar het huis met de schommel, waar je in Loïs’ bed mocht slapen?” Hevig knikken. Het liefst wil ze buiten met één van ons schommelen. Even niet in dat rommelhuis zijn. En even helemaal de aandacht van ons hebben.
Ik hoorde iemand eens zeggen dat het prettig was om maar weinig dingen te bezitten. En ik begin het haast te geloven. Het gros van de spullen die we wegdoen is gewoon niet waardevol genoeg om mee te nemen. En je wordt je bewust dat je aan sommige spullen ècht gehecht bent.
M’n schoonvader komt er aan gewandeld (we zien alles vanuit onze uitkijkpost :-)) dus dit was het weer voor vandaag. Een prettige dag verder!
Vanaf afgelopen donderdag hebben we een paar daagjes vakantie! Even bijkomen van het uitmesten van ons huis. Wim en Evelien hebben hun huis voor ons opengesteld terwijl zij wegwaaien aan de kust.
Het is donderdag heerlijk weer geweest, Michaja heeft uit volle borst genoten van het spelen in de tuin. In de enorme tuin staat een schommel, een zandbak en een glijbaan. Verder is er nog een skippybal, een step en een loopfietsje. En André en ik vinden het natuurlijk ook heerlijk om buiten in de zon te zitten lezen, Michaja te duwen op de schommel, en om buiten te eten. Een tuin is wat we het meest missen in Harskamp!
Vrijdag wilden we even naar het bos. Dat zou 5 minuten lopen zijn zei André. Maar met Michaja en haar buggy erbij deden we er 5 keer zo lang over! Dus we gingen honderd meter het bos in en toen weer terug. Desondanks was het een leuk uitje. 😉
Michaja vindt het leuk dat mama en Michaja allebei sandalen aan hebben… 🙂
Vrijdag hebben we pannekoeken gegeten bij “De Panoramahoeve” in Bennekom. Als invulling van het cadeau van papa en mama De Kruijf (ter gelegenheid van André’s afstuderen). Het was erg gezellig! Ze hadden zowaar een pannenkoek met advocaat en slagroom voor André. Michaja had poffertjes maar ze heeft vooral de poedersuiker er vanaf gelikt…
Gelukkig voor Michaja hadden ze ook een speeltuin erbij. En niet alleen Michaja vond dat leuk…
Een klaaglijk huilende Elisa werd weer lekker rustig bij mama in de schommel.
Vakantie is leuk! Vooral als het mooi weer is. Vandaag regent het… 🙁 Niet leuk voor Michaja… Maar ik heb nu tenminste even de tijd om een nieuwe post te schrijven!
