LVLC logoOns team in Musoma is op zoek naar versterking. Voor onze internationale zendingsschool hebben we een extra basisschoolleerkracht nodig.

Ben jij een gediplomeerde leerkracht (of werkend aan het behalen van lesbevoegdheid) met minimaal één jaar ervaring in het onderwijs en goede beheersing van het Engels, dan is dit een geweldige gelegenheid om te werken in een unieke onderwijsomgeving.

Door je werk maak je het voor meerdere zendingsfamilies mogelijk hun werk te blijven doen in Musoma. Momenteel zijn vier families voor hun onderwijsbehoeften afhankelijk van de school, met in totaal acht leerlingen op verschillende niveaus. Nog eens drie families maken voor enkele vakken gebruik van de school. Klik hier voor de vacature op de website van de school. Lees ook de schoolblog om te lezen waar de kinderen mee bezig zijn. Lees verder →

In een van de reacties die we kregen na het versturen van de nieuwsbrief vorige week, werd gevraagd, “En, Dorien, ben je ook weer aan het werk?” Die vraag verraste me even, want daar hadden we toch in de nieuwsbrief over geschreven..? Wat blijkt nu: het stukje over mijn werk was er bij het opmaken van de nieuwsbrief tussenuit gevallen. Vandaar nu alsnog een stukje over mijn werk in de laatste maanden.

Ik doe de spellingscontrole voor een van de talen van het project, het Kabwa. Ik werk vooral vanuit huis, ongeveer vier ochtenden een paar uur. Een paar maanden lang ging Aron één ochtend in de week bij een vriendinnetje spelen en kon ik op kantoor werken, maar op een gegeven moment wilde hij het niet meer. Gelukkig kan ik ook prima vanuit huis werken. Omdat mijn beschikbare uren beperkt zijn, heb ik besloten om me niet op grote onoverzichtelijke projecten te storten, maar om aan iets te werken wat behapbaar is, ook als je alleen thuis werkt.

Het Kabwa vertaalteam heeft vorig jaar hard gewerkt aan het boek Genesis, en wilde het graag publiceren als een afzonderlijke deeluitgave. Voordat een bijbelboek gepubliceerd mag worden, moet het heel grondig gecheckt worden. Eerst inhoudelijk, op de vertaling, maar daarna ook qua spelling en vormgeving. De spellingscontrole voor Genesis was dus een urgent karweitje dat ik voor mijn rekening kon nemen. Het is prima werk om een uur of twee per dag te kunnen doen. Aron vindt het wel prima, hij vermaakt zich meestal wel goed thuis. Als ik nu en dan dingen moet overleggen met het team, mag hij mee naar kantoor en dat vindt hij geweldig. Op z’n loopfietsje over de compound, tekenen op papa’s whiteboard, en meezingen bij de gebedstijd in de theepauze… het is allemaal even leuk.

Elke dag door een hoofdstuk heen worstelend kom je toch nog heel wat tegen. Het is opvallend hoe snel het mij als westerling (die getraind is om een woordbeeld te herkennen) lukt om onregelmatigheden in spelling in een vreemde taal op te pikken. Bijvoorbeeld de ene keer wordt het woord ‘begraven’ als okubhika geschreven, maar even verderop als okubhiika. Dan moet ik in de database nagaan wat de goede spelling is. Er zitten vrij veel van zulke slordigheidjes in. In een mondelinge cultuur heeft correcte spelling niet dezelfde status als in een cultuur als de onze waarin zo ontzettend veel geschreven en gelezen wordt. Maar correcte spelling helpt nieuwe lezers wel om vertrouwd te raken met het spellingssysteem voor het Kabwa.

paratext1

Het computerprogramma waarin de vertaling wordt gemaakt heeft ook een woordenlijst waarin alle gebruikte woorden staan. Per woord kun je aangeven of het goed of fout gespeld is, en uit welke stukjes het woord bestaat. Als het woord fout gespeld is, kun je de goede spelling invoeren en direct in alle vertaalde gedeelten waar de foute spelling voorkomt, de spelling verbeteren.

Lees verder →

Een van de voordelen van zelf je kind onderwijzen is dat je zelf mag bepalen wat je je kind wil leren. Met een vak als taal kun je dan wel eens leuke dingen doen. Deze maand probeer ik eens per week een taalles over poezie te doen met Michaja. Wat Nederlandse cultuur in Tanzania. Op niveau van groep 3, wees niet bang. Zo hebben we eens een lijstgedicht gemaakt. U weet niet wat dat is? Lees het lijstgedicht van Michaja en Elisa maar eens:

Lijstgedicht

Ik wil graag vliegen maar ik durf niet alleen in een vliegtuig.
Ik wil graag in de lucht kijken maar ik durf niet in de lucht te klimmen.
Ik wil graag ver kijken maar ik durf niet op het dak te klimmen.
Ik wil graag die grote mango uit de boom halen maar ik durf niet in de boom te klimmen.
Ik wil graag heen en weer wapperen maar ik durf niet aan de waslijn te hangen.
Ik wil graag naar Nairobi toe maar ik durf niet alleen op reis te gaan.
Ik wil graag buiten spelen maar ik durf niet alleen te zijn.
Ik wil graag plassen maar ik durf niet in het donker naar de wc te lopen.
Ik wil graag soldaat worden maar ik durf niet iemand dood te maken.
Ik wil graag ons hondje vasthouden maar ik durf niet want ze heeft op mij geplast.

(Toelichting:
Elisa houdt er soms zeer interessante fantasieen op na, zoals in de lucht klimmen en aan de waslijn wapperen. Ook soldaten spreken zeer tot haar verbeelding. Michaja was zo onfortuinlijk om in de praktijk te leren dat een angstige puppie zijn sluitspieren niet onder controle kan houden.)

Een andere week hebben we ons verdiept in de eigenschappen van een elfje. U weet wel:

Gedicht
Elf woorden
Op vijf regels
De woorden rijmen niet
Elfje

Ik schreef een stuk of tien steekwoorden op voor Michaja om een onderwerp te kiezen. Dit is haar eerste elfje:

Baby
Hij huilt
Hij lagt veel
Hij speelt graag veel
Aron

En deze is toch ook ontroerend:

Ik
Ik droom
Ik ben bang
Ik vind mama lief
Mama

Snuffie, de puppie die we in augustus kregen, werd vorige week maandag ziek. Haar maag leek niet in orde, ze had last van overgeven en diarree. Ze was haar levenslustige zelf niet meer. Elisa vond het fijn dat Snuffie niet meer tegen haar op sprong, ze kon nu leuk met haar spelen. De dag daarop kwam de dierenarts, en arme Snuffie kreeg een prikje (multivitaminen) en een anti-wormenpil. Helaas mocht dat niet meer baten: woensdagochtend vonden we haar dood.

De dierenarts heeft sectie verricht om vergiftiging uit te sluiten, en vond een paar grote wormen in haar darmen. Omdat ze door de wormen haar eetlust verloren had, en veel overgegeven had, was ze zo verzwakt dat ze het op moest geven. We waren allemaal erg verdrietig. Ze was nog zo klein. Ze had een leuke hond kunnen worden, ondanks haar buitensporig enthousiasme. Ze liep altijd het liefst tussen je benen door, vlak voor je voeten, of verstopte zich onder m’n lange rok. Een keer stapte ik per ongeluk op haar omdat ze natuurlijk weer eens in de weg liep, en verbrandde flink m’n hand omdat ik hete thee vast had. Zodra ze haar kans schoon zag, sleurde ze iets van binnen mee naar buiten om er op te kauwen. De lakens aan de waslijn waren niet veilig als Snuffie buiten was. Ze heeft nooit begrepen wat ‘Zit!’ of ‘Nee!’ betekende. Wat hebben we al niet op haar gefoeterd, ze was echt de ondeugendste hond die ik ooit gezien heb. Maar als je haar daar zo vermagerd en levenloos ziet liggen, is dat allemaal vergeten.

Inmiddels hebben we een nieuwe hond. Hij is nog klein, maar dit wordt echt een grote!

Wij zijn het nog niet eens geworden over een naam. Vroeger heette hij Chips (Swahili voor ‘patat’). Daarna kreeg hij de naam Today (‘vandaag’). Omdat ik dat geen mooie naam vond, noemde ik hem Daisy (door een misverstand dachten we in eerste instantie dat we een dameshond hadden). Maar de kinderen noemen haar Dixie (en onze bewaker – van wie de hond was – noemt hem natuurlijk nog steeds Today). Ondertussen wordt hij ook nog regelmatig geroepen met ‘Trix’ of ‘Snuffie’. Het moet verwarrend voor hem zijn…. Suggesties welkom!

 

We worden er nog bijna dagelijks aan herinnerd door de vele kaarten die Musoma weten te bereiken, helemaal uit Nederland:
In november waren Michaja en ik jarig! Om dat te vieren zijn we twee dagen naar Lukuba geweest, een eilandje in het Victoriameer. Uit ervaring (kijk maar eens hier) weten we dat we daar alle stress lekker achter kunnen laten, en inderdaad zijn we weer verfrist naar huis gegaan. Wat wil je ook, op het strand in een strandstoel liggen, ogen dicht, je voelt de warme wind op je huid. Op de achtergrond het geruis van de golven en de speelgeluiden van de meiden die zich goed vermaken met een emmer en een schepje. Af en toe komt een aapje nieuwsgierig kijken of die twee meisjes met hem willen spelen, en als je je ogen open doet en omhoog kijkt zie je de bontgekleurde vogels die je al hoorde twinkeleren.

Lekker zwemmen! (hopelijk zijn we Bill Harzia niet tegengekomen)

Lees verder →

Het bijbelboek Lukas is vertaald en gedrukt in het Ikoma! Het Ikoma is een van de talen van het Mara Cluster Project waar wij in meewerken. Zo’n 2,5 jaar geleden begonnen de twee Ikoma vertalers met de eerste hoofdstukken van Lukas. Nu hebben de 36.000 sprekers van het Ikoma het eerste bijbelboek in hun moedertaal!

Afgelopen maandag was de officiële presentatie, die gepaard ging met veel toespraken, zang, lekker eten. Nieuwsgierig naar hoe dit feest gevierd is? Neem een kijkje !

Voor meer informatie over de Ikoma mensen, kijk ook eens op het weblog van twee van onze collega’s (Engels).

“Jack, can I have the blue crayon, please?”
Elke dinsdagmorgen zit Michaja in de ‘preschool class’ op onze cooperatie-school in Musoma. Met nog één Nieuwzeelands meisje, en één Australische en 2 Amerikaanse jongens van 3 en 4 jaar oud.


Elke week staat er een letter uit het alfabet centraal. Deze foto is van de eerste week (letter A), dus Michaja heeft een A vol gestempeld met “appels”, en alles geleerd over Apes, Alligators, en Ants. Verder is er lekker de ruimte om te spelen, en wordt er veel voorgelezen. Michaja geniet van het spelen in een groep.

Naast Lyndy, de juf uit Amerika, zijn er zes ouders betrokken bij het lesgeven. Lyndy heeft alle lessen ingepland, en alle boeken en andere materialen uitgezocht die we nodig hebben. De moeders geven 1 tot 3 ochtenden per week les in een van de drie klaslokalen.